WEREWOLF :: 57

WEREWOLF :: 57

อ่านต่อกันได้เลยจร้า : )

“ระวังอยู่แล้ว ไม่ให้ต้องเจ็บอย่างอื่นมากกว่าตรงนี้แน่นอน” ปลายนิ้วแตะบอกตำแหน่งที่เหมือนจะเตือนว่าเจ็บ แตะลงบนกลีบปากทางแคบที่เหมือนจะขยับต้านปลายนิ้วเรียวอยู่ ทว่าก็เหมือนเชิญชวนอยู่ในที หากไม่กลัวว่าคนตัวเล็กจะเจ็บก็อยากจะสอดใส่เข้าไปในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าทำแบบนั้นที่ถนอมมาทั้งหมดก็คงสูญเปล่าแน่ๆ

“ไม่ขอบคุณหรอกนะ หยุดไปเลยไม่ง่ายกว่าหรือไง” ขัดใจที่เห็นอีกฝ่ายยังหยอกล้อได้อย่างสบายใจ ทั้งที่ตัวเองต้องต่อสู้กับความเขินอายอย่างหนัก จนอดจะหงุดหงิดเล็กๆไม่ได้

“ถ้าหยุดจริงๆ นายจะทรมานนะ” ฝ่ามืออุ่นกอบกุมน้อยชายตัวน้อยของฮยอกแจที่ตื่นตัวเต็มที่ สาวมือขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนน้องชายตัวจ้อยเริ่มปล่อยน้ำไหลชุ่มมือ โดยที่ฮยอกแจทำได้เพียงส่งเสียงครวญหวานหู อย่างไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้อีกต่อไป

                   ร่างสูงปลดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ทั้งยังช่วยเปลื้องผ้าให้คนตัวเล็กอวดผิวขาวอมชมพูเปลือยเปล่าไม่แพ้กัน น่ากินเหลือเกินในความรู้สึกของหมาป่าหนุ่ม

“อ๊ะ..โอ๊ะ..โอ๊ยยย..เจ็บนะ” มือที่หยอกล้อน้องชายเปลี่ยนไปสอดใส่ปลายนิ้วเรียวเข้าไปในปากทางร้อน แทรกผ่านกลีบปากที่ตอดรัดไปได้เล็กน้อยคนที่ไม่เคยถูกรุกล้ำมาก่อนก็ร้องประท้วงทั้งที่น้ำตาคลอ นอกจากจะทำให้รู้สึกสงสารยังมีความรู้สึกอยากขย้ำอยู่ไม่น้อย

“ใจเย็นๆนะ อย่าเกร็งนะคนเก่ง” ปลายนิ้วยังขยับสอดเข้าไปจนสุด แต่แช่ค้างให้คนถูกรุกรานได้ปรับตัว มืออีกข้างที่ยังว่างเคล้นคลึงยอดอกสีเชอร์รี่สลับกับปลายลิ้นชื้นที่ตวัดดูดดุน เรียกเสียงครางหวานหูไม่ขาดๆพร้อมๆกับที่ช่องทางเล็กผ่อนตัวลง

                   คยูฮยอนอาศัยความเคลิ้มของอีกฝ่าย แทรกนิ้วเพิ่มเข้าไปอย่างช้าๆ ความใจเย็นที่หาได้ยากในตัวนักล่ากำลังถูกเค้นออกมาใช้ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้มันพลุกพล่านจนเผลอทำตามใจ แต่นั่นก็อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่อีกฝ่ายยินยอมพร้อมใจให้ทำแน่ๆ

“อื้ออออ มัน..ซี้สสส” ปลายนิ้วแตะส่วนไวสัมผัสจนคนตัวเล็กผวาไขว้ขว้าหาอ้อมกอดเพื่อปลอบประโลม และคยูฮยอนก็เข้าใจดี ผละมาตวัดอ้อมแขนรับร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด ด้วยแขนเพียงข้างเดียว

                   ปากอุ่นไล้ซับน้ำตาที่เอ่อไหลลงมาทางหางตา ก่อนจะจุมพิตริมฝีปากช้ำ อย่างอ่อนโยน ปลอบโยนให้ฮยอกแจคลายความกังวลที่เกิดจากความไม่เคย ทั้งที่นิ้วทั้งสองที่อยู่ในช่องทางร้อนยังขยับไม่หยุด แตะจุดไวสัมผัสซ้ำๆจนคนที่แม้จะอยู่ในอ้อมแขนแกร่งก็ยังตัวสั่นระริก

“อ๊ะ..อ๊าาาาาส์..” น้องชายตัวน้อยปล่อยน้ำพุ่งออกมาเป็นสาย เหมือนไม่ได้ปลดปล่อยมาเป็นเวลานาน ฮยอกแจที่ีเหมือนถูกรีดเรี่ยวแรงออกไปจนหมดพร้อมๆกับหยาดน้ำรัก ทิ้งตัวลงนอนแผ่กับที่นอน ตัวแดงกล่ำหายใจหอบจนตัวโยน

“น้ำเยอะ จังเลยนะ อยากลองชิมดูมั้ย” ปลายนิ้วปาดหยาดน้ำข้น มาจะชุ่มแล้วส่งเข้าปากเล็ก เย้าแหย่กับปลายลิ้นเล็กของคนที่นอนหลับตานิ่ง แต่ก็มีการตอบรับเมื่อลิ้นเล็กพยายามต้านจะเหมือนสู้กันเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้ฮยอกแจได้รับรสของน้ำรักตัวเองเข้าไปโดยไม่รู้ตัว

“หืมมมม” คยูฮยอนรู้สึกได้ว่าฟันคมงับบนปลายนิ้ว แถมกัดอย่างเต็มแรงเสียด้วย ดูเหมือนลูกแมวที่หายจากอาการเคลิบเคลิ้มจะพยศเสียแล้ว หมาป่าหนุ่มได้แต่คิดอย่างเอ็นดู และไม่รอให้ฮยอกแจออกฤทธิ์เดชอะไรมากมาย

                   นิ้วเรียวที่เพิ่มจำนวนเป็นสามเมื่อไหร่ฮยอกแจไม่ทันรู้ตัว แต่เมื่อมันขยับออกจากช่องทางร้อน กลับรู้สึกเหมือนจะเสียดาย น้องชายที่สิ้นฤทธิ์ไปเมื่อครู่เริ่มจะแข็งขืนขึ้นทีละน้อย ยิ่งคยูฮยอนดึงนิ้วออกช้าเท่าไหร่ ความาตอดรัดก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น

“ยะ..ฮึก..อย่าชักช้าได้ไหม” ฮยอกแจร้องถามเสียงเครือเมื่อความต้องการของตัวเองไม่ถูกตอบเต็ม เพราะอีกฝ่ายมัวแต่ชักช้าเหมือนจงใจกลั่นแกล้ง จนอดที่จะเอ่ยปากออกไปไม่ได้ ลืมความอายไปเสียหมด

“ใจร้อนจัง ไม่อยากให้ร้องไห้หรอกนะ” เสียงคยูฮยอนก็แหบพร่าด้วยแรงอารมณ์ไม่ต่างกัน เพราะตัวเองที่รับรู้แรงตอดรัดก็กระสันอยากไม่ต่างกัน แต่เพราะรู้ว่าฮยอกแจไม่เคยมาก่อน ก็ไม่อยากให้เจ็บตัวจนเกรงกลัวไปตั้งแต่ครั้งแรก แต่ดูเหมือนฮยอกแจจะไม่คิดแบบเดียวกัน แล้วยังจะทำให้ความตั้งใจถนอมถูกบั่นทอนลงเรื่อยๆอีกต่างหาก

“อื้ออออ..ใครจะร้องกันเล่า” ตวัดเสียงใส่ทั้งที่ตัวเองหอบตัวโยน แม้นิ้วทั้งสามถูกถอดออกจากช่องทางร้อนจนรู้สึกโล่ง และต้องการถูกเติมเต็มมากว่านี้

“เก่งให้ตลอดนะ เด็กดื้อ” กระซิบหยอกเย้าเสียงพร่า พรางหยิบหมอนมาสอดหลังให้สะโพกเพรียวลอยขึ้นเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ขาฮยอกแจได้รับการกระทบกระเทือนเกินไป

“หว่าาาา..จะ..เจ็บนะเว้ยยย” เมื่อช่องทางร้อนถูกเติมเต็มด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วคนเก่งของคยูฮยอนก็ร้องเสียงหลง หลุดอุทานออกมาเสียงห้วนทั้งที่สั่นเครือ

“ทนหน่อยนะ เก่งมากเลย” เอวหนาขยับช้าๆไม่กระแทกรุนแรงให้สะเทือนมากนัก ถึงเจ้าตัวจะรู้สึกทรมานที่ต้องอดกลั้นอยู่ก็ตาม ปากร้อนระบายความอัดอ้ันกับริมฝีปากบางที่ตอนนี้ได้รับการตอบรับไร้เดียงสา แต่ก็นับว่าฮยอกแจเรียนรู้ได้เร็ว และตอบรับได้ดีเกินไปจนความอดทนของคยูฮยอนเหลือน้อยเต็มที

“อ๊ะ..อ๊าาาา” ฮยอกแจปลดปล่อยอีกครั้ง แต่คยูฮยอนยังไม่พอเพียงแค่นั้น และเริ่มจะใส่แรงขึ้นตามอารมณ์ แขนแกร่งตวัดร่างบางเข้าสู่อ้อม และได้รับการกอดตอบจนแนบชิด ต่างได้ยินเสียงแหบหวานของกันและกัน

“ไปด้วยกันอีกครั้งเถอะนะ” คยูฮยอนที่ใกล้จะถึงขีดสุดกระซิบเชิญชวน และปลดปล่อยพร้อมกันเป็นครั้งที่สองของฮยอกแจ เจ้าตัวถึงได้หมดเรี่ยวแรงแต่ยังถูกตระกองกอดเอาไว้อย่างถนอม

“ปล่อยเลยนะ” เสียงที่ยังหอบพยายามที่จะดุ แต่คยูฮยอนกลับยกยิ้มกว้าง ทั้งที่เหงื่ออาบหน้า ค่อยๆวางฮยอกแจลงนอน เอาหมอนที่รองอยู่ด้านหลังออกให้ แล้วมองหน้าชื้นเหงื่อของคนที่ยังปรับลมหายใจตัวเองหน้าแดงระเรื่อ ยิ่งน่ารักน่าใคร่ แต่ถ้าทำหนักกว่านี้ร่างเล็กที่ขาไร้เรี่ยวแรงจะแย่เอาได้

---- กลับไปอ่านต่อได้ที่ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=913823&chapter=59 ----

[WonHyuk] Happy Birth Day My Love

Happy Birth Day My Love

“งื้อออ..” ฮยอกแจที่ถูกรั้งจนคร่อมร่างใหญ่กว่าเอาไว้ แขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งด้วยความเคยชิน เล่นหยอกเย้ากันด้วยปลายลิ้นกับคนท่ีเริ่มจะร้อนขึ้นมาเสียแล้ว มือหนาไล่ปลดกระดุมเสื้อนอนตัวบางออกจนหมดเผยผิวขาวเนียน ลูบไล้ลื่นมือ

“หวานตลอดเลยนะ" บอกท้ังที่ยังซุกไซร้เข้าหาซอกคอขาว ปลายลิ้นไล้ชิม สัมผัสชื่นและความหยาบระคายของตอหนวดสร้างความปั่นปวนให้คนที่นั่งตัวอ่อนอยู่บนตัก คล้ายจะหมดแรงแต่ใบหน้ากลับแหงนเงยเปิดทางให้รุกรานได้ง่ายดายมากขึ้น

“อ่ะ..อย่าแกล้งสิ" มือเล็กพยายามยื้อฝ่ามือหนาที่แทรกเข้าตามขอบกางเกงทางด้านหลัง แต่เรี่ยวแรงที่ถูกจุมพิตซุกไซร์ดูดไปหมดก็ไม่สามารถห้ามได้ สุดท้ายมือร้อนก็ได้ลูบไล้ผิวเนียนของสะโพกเล็กได้ถนัดมือ โดยที่ฮยอกแจเปลี่ยนจากขัดขืนเป็นกอดรัดรอบคอแกร่งอีกครั้ง

“น่ารักที่สุดเลย" ปากหยักขบเม้มใต้แผ่นอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อจนขึ้นรอยจางๆ อยากจะย้ำมากกว่านี้แต่เกรงว่าจะเตะตาหากเสื้อผ้าต้องเลิกสูงยามที่เมนเต้นออกลีลา จำต้องอดใจไว้

“น่ารัก..ก็รักสิ" เด็กน้อยที่ริจะยั่วกระซิบชิดริมหูของคนตัวโตที่ไม่คิดจะอดกลั้นอยู่แล้วให้ตบะแตกกระจาย มือที่ลูบไล้ที่สะโพกเล็กบีบย้ำด้วยความหมั่นเขี้ยว โดยที่ฮยอกแจเองก็โหย่งตัวรับจังหวะบีบขย้ำเข้าแนบชิดไปกับกายแกร่งมากขึ้น

“รักแน่นอนอยู่แล้ว" ปากร้อนบอกงึมงำเมื่อเลื่อนลงมาบดขยี้ที่ยอดอกชูชันให้ยิ่งแข็งเป็นไต โดยได้รับความร่วมมืออย่างดีจากคนตัวเล็กที่แอ่นอกบางให้ซีวอนดูดดุน แม้จะเขินอาย แต่ร่างกายกลับตอบรับสัมผัสของอีกฝ่ายด้วยความต้องการและคุ้นเคย

“อีก..แรงอีก..อื้ออ" เสียงกระเส่าครางหวาน ร้องขอด้วยความต้องการของตัวเองที่ร้อนเร่าจากสัมผัสปลุกเร้าของฝ่ามือร้อนที่ระรานไปผิวกายเนียน ทั้งที่เสื้อนอนตัวบางยังค้างอยู่ที่ช่วงศอกไม่ได้หลุดออกจากร่าง และกางเกงนอนเนื้อนิ่มก็ยังติดอยู่ที่ข้อขาเล็กไม่ได้รับความสนใจ

“ห่างไปหลายวัน ยังไม่ลืมกันใช่มั้ย หืม?..” คำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ เพราะฮยอกแจหน้าเหยเกกัดฟันแน่น เมื่อช่องทางร้อนถูกนิ้วยาวแทรกเข้าไปภายใน การที่ห่างหายจากการเบิกทางมาหลายวันทำให้คับแน่นจนรู้สึกเกร็งร้าวไปทั้งร่าง

“อื้อออ ยะ..อย่าขยับ..ซี้ดด" ร่างเล็กสั่นสะท้าน ร้องห้ามนิ้วมือที่ยังแทรกอยู่ในกายและขยับแตะจุดไวสัมผัสในกาย แต่เสียงที่สั่นเครือไม่สามารถห้ามความต้องการของซีวอนได้

“อีกนิดนะคนดี เจ็บก็กัดไหล่ได้เลยนะ อย่าฝืน" เสียงแหบพร่าของคนที่ไม่คิดจะหักห้ามใจ ทว่ายังคงห่วงใยคนรัก นิ้วยาวที่แทรกผ่านเข้าไปยังคงขยับกระตุ้นให้สะโพกเล็กขยับรับในจังหวะเดียวกัน มือร้อนอีกข้างขยับสาวฮยอกน้อยเป็นการปลอบใจให้คลายอาการเกร็งเบื้องหลังลง

“พะ..พร้อม..อ๊ะ..พร้อมแล้ว..งื้ออ..ม่ะ..ไม่เอานิ้ว" อารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงเปลี่ยนให้คนขี้อายกลายเป็นคนร้อนแรง กล้าที่จะร้องขอสัมผัสที่มากกว่าเดิมด้วยเสียงพร่า กับน้ำตาคลอ ใครจะใจแข็งได้ลงคอ แน่นอนว่าไม่ใช่ซีวอนแน่นอน

“จัดให้ตามคำขอ..อย่าบอกให้หยุดที่หลังนะคนเก่ง" ปลายนิ้วยาวขยับออกจากช่องทางร้อน เรียกเสียงครางหวานได้อีกระลอก แขนเรียวกอดรอบคอแกร่งแน่น

ร่างสูงขยับนั่งพิงผนักเตียงทั้งที่ยังมีร่างขาวอมชมพูคร่อมทับ มือหนาที่ว่างอยู่ขยับยกร่างฮยอกแจให้พร้อมที่จะรับสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วที่เบิกทางเมื่อครู่ เมื่อได้ที่ก็รั้งร่างเล็กให้ทับครอบครองแก่นกายร้อน แม้จะคับแน่นแต่ฮยอกแจก็ยังรู้สึกไม่พอ

“อ๊าาาา..” เพียงแค่ช่องทางบีบรัดยอมรับสิ่งแปลกปลอมเข้าไปได้หมด ฮยอกน้อยด้านหน้าก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะกล้ามท้องเป็นลอนสวย ใบหน้าชื้นเหงื่อซบลงกับไหล่หนาหอบตัวโยน

“ถึงแล้วหรอ..เรามามีความสุขด้วยกันมากกว่านี้เถอะ" ซีวอนที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้ขยับลุกทั้งที่ยังมีร่างเล็กบีบรัดแก่นกายของตัวเองอยู่ และแรงสะเทือนก็ทำให้คนที่หมดแรงผวาเฮือกกอดรัดร่างหนามากกว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าร่างของตัวเองลอยในท่าทางที่ไม่มั่นคงนัก แต่ย่างก้าวของคนแข็งแรงไม่ได้สั่นคล่อน ทั้งยังกระแทกจุดไวสัมผัสในกายทุกครั้งที่ก้าวเดิน

“ซีวอน..มะ..มันเสียว อื้อออ" ฮยอกแจร้องบอกโดยที่ไม่รุู้เลยว่าเสียงหวานหูที่กระเส่าชิดใบหูคนตัวโตยิ่งเพิ่มความหื่นกระหายในกายของซีวอนมากยิ่งขึ้นไปอีก

“ก็ฮยอกทำเลอะนี่หน่า" เสียงที่หอบเล็กน้อยทั้งจากที่ใช้เรี่ยวแรงไปแล้วจากความร้อนในกาย เอ่ยหยอกล้อ ชอบที่จะเห็นคนรักแดงไปทั้งตัวด้วยเลือดสูบฉีด สะโพกหนาทำงานได้อย่างดี ขยับเข้าออกให้ฮยอกแจหวีดร้องตลอดทางจนมาถึงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่อยู่ไม่ห่างนัก

ร่างเล็กที่ยังครวญครางเสียงหวานถูกจับเปลี่ยนท่าให้หันเข้าหากระจกที่สะท้อนให้เห็นทุกอย่าง ทั้งที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ ฮยอกแจเบิกตากว้างมองใบหน้าชื้นเหงื่อที่ฉายแววต้องการของตัวเองอย่างกระดากอาย ยิ่งเมื่อได้สบกับดวงตาคู่คมท่ีจ้องด้วยสายตาจะกลืนกิน ยิ่งร้อนรุมและบีบรัดจนซีวอนอยู่เฉยไม่ได้ขยับสะโพกเข้าออกเลื่อนจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ โดยที่สะโพกเล็กก็ตอบรับอย่างดี

“ขอกินเจ้าของวันเกิด..อื้มมม ซี้ดดด กินไม่ให้เหลือ อ๊ะๆ" ฟันคมงับลงบนแผ่นหลังขาวชื้นเหงื่อ ไล้ไปลิ้นไปตามกระดูกสันหลังจนขาเรียวสั่นระริกเหมือนจะหมดแรงลงไปดื้อๆ โชคดีที่แขนแข็งแรงช่วยพยุงอยู่ที่ช่วงเอวบาง ไม่ให้ร่างเล็กลงไปกองกับพื้นเสียก่อน

“กินสะ..อื้อ..กินเลย" สะโพกเล็กของคนขาสั่นส่ายรับยั่วยวนยิ่งทำให้แรงกระแทกรุนแรงขึ้นพร้อมๆกับอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง ร่างเล็กทำท่าจะผวาเข้ากอด และซีวอนก็รู้ใจรั้งร่างเล็กให้หันเข้าหาตัวโดยที่จังหวะของสะโพกไม่ติดขัด ยังรัวเร็วต่อเนื่อง

“สุขสันต์วันเกิด..ฮึก ซี้ดดดด สุขสันต์วันเกิดที่รัก" ปากร้อนบดขยี้กวาดน้ำหวานในโพรงปากอิ่มอย่างมูมมามจนน้ำหวานไหลซึมมุมปากให้ปลายลิ้นร้อนตวัดซับจนสะอาด

“อื้ออออ" ตอบรับในลำคอเมื่อปากไม่ว่างที่จะเอ่ย เพราะยังทำสงครามน้ำลายกันอย่างร้อนแรง ฮยอกแจเองก็ใช่ว่าจะยอมให้ซีวอนรุกเข้ามาง่ายๆ ลิ้นเล็กพยายามดันเต็มที่แต่สุดท้ายก็แปรเปลี่ยนเป็นดุนดันจนแทบจะพันเป็นหนึ่งเดียว

“มีความสุข..ซี้ด..สุขมากๆ ถึงสวรรค์ไปด้วยกัน อื้มมมม" สะโพกแกร่งเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงที่ประสานกันครวญด้วยความสุขที่จะถึงจุดสุดยอด ไปถึงจุดสูงสุดด้วยกัน 

กลับไปอ่านเนื้อหาต่อไปได้ที่... http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=741689&chapter=50

[HanHyuk]Heart of Mafia… Special...END

#ต่อจากในเด็กดี...

ปากนิ่มซุกไซร้ลงบนแผ่นอกแข็ง หยุดหยอกล้อกับยอดอกที่ชูชันตามแรงอารมณ์จนคนถูกกระทำกัดฟันกรอดกับปลายลิ้นไร้เดียงสา กดจูบไล้ตามกล้ามหน้าท้องที่ขยับเกร็งรับสัมผัสจนขึ้นลูกสวยชัดเจน จนอดที่ฝากรอยฟันลงบนผิวกายด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้

“เก่งมากฮยอก..” เสียงแหบพร่าครางบอกสร้างความมั่นใจให้มือใหม่หัดปล้ำได้มากโข ปลายลิ้นนุ่มเลื่อนกลับไปเล่นกับยอดอกที่แข็งเป็นไตอีกครั้ง ปล่อยให้สองมือเรียวยุ่มย่ามกับเข็มขัดเส้นสวย จนคลายมันออกได้สำเร็จ รวมทั้งตะขอกางเกงที่แม้จะใช้เวลาไปมากเล็กน้อยด้วยความที่มือเรียวสั่นเทาเกินควบคุม พอๆกับความตื่นเต้นของมาเฟียนุ่มที่ลุ้นทุกการกระทำ นึกอยากขยับเพียงให้เห็นใบหน้าของคนรักชัดๆแต่เกรงจะสร้างความเขินอายให้คนเก่งเสียก่อนจึงได้แต่รับสัมผัสจากริมฝีปากนิ่มและมือนุ่มแค่นี้ความต้องการก็แทบจะทะลุปรอด

“ถอดเสื้อฮยอกออกได้ไหม” เสียงแหบกระเส่ากับสายตาเชื่อมทำให้เลือดวิ่งพล่านไปทั้งกายจนแดงระเรื่อไปทั้งตัว ผิวใสแดงราวสตอร์วเบอรี่ลูกสวยให้ลิ้มชิมรส มาเฟียหนุ่มผู้หิวกระหายที่มองตาปรอยอยากจะเป็นผู้นำแต่ไม่อยากขัดความตั้งใจของอึนฮยอกทั้งยังอยากรู้ว่าลูกแมวป่าจะกลายเป็นแม่เสือได้ขนาดไหน

“เรื่องมาก” บ่นงุบงิบแต่มือเรียวที่แสนสั่นก็ปลดเปลืองเสื้อตัวสวยออกจากกายอวดแผ่นอกขาวอมชมพูและอัญมณีเม็ดเล็กที่น่าขบเม้นจนคนตามใจน้องเผลอเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย อึนฮยอกที่เห็นปฏิกิริยานั้นเก้อเขินจนตัวแดงกล่ำ

“อูยยย” เสียงครางทุ้มเมื่อถูกเอาคืนด้วยการคลึงน้องชายที่แข็งขืนด้วยมือนุ่ม แต่อึนฮยอกไม่สนใจก้มลงทักทายมังกรน้อยที่ผงาดกายดันผ่านเนื้อผ้า กางเกงขายาวถูกปลดลงคาค้างอยู่ที่ข้อเท้าด้วยความร่วมมืออย่างดีจากคนที่นอนแผ่กายบนเตียง กางเกงตัวเล็กไม่สามารถปิดบังความใหญ่โตของมังกรที่กำลังอยากเจอโลกกว้างจนอึนฮยอกถึงกับนิ่งงัน ก่อนรวบรวมแรงใจส่งมือสั่นๆเข้าไปลูบไล้ราวปลอบมังกรน้อยที่กำลังโมโห แต่ยิ่งลูบมังกรน้อยยิ่งเริ่มกายร่างเป็นมังกรร้าย จนคนคิดจะปราบเปลี่ยนวิธีเป็นก้มลงขบเม้มผ่านเนื้อผ้าเบาๆ

“โอ้วววว” คนที่สกัดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ตัวเองคุมคลั่งกับการยั่วยวนของคนรักถึงกับร้องอุทานยาวเมื่อสัมผัสได้ถึงความนิ่มหยุ่นและร้อนชื้น และดูเหมือนมังกรน้อยก็จะโมโหจนกายร่างเป็นมังกรร้ายแข็งขืนต่อสู้ตามแรงอารมณ์ของเจ้าของ

“สู้หรอ..จะได้เห็นดีกัน” ปากอิ่มเจ่อเอ่ยขู่แหบแผ่วพร้อมมือเรียวรูดรั้งอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกโดยมีกายใหญ่พลิกอำนวยความสะดวก แล้วปากอิ่มก็ลงโทษมังกรร้ายด้วยการกลืนกิน โดยที่เจ้าของมังกรก็ไม่ยอมแพ้เริ่มขยับสะโพกส่งมังกรร้ายเข้าลึกในโพร่งปากนุ่ม ยิ่งได้รับสัมผัสนิ่มชื้นมังกรตัวดีดูจะผงาดและได้ใจ

“พอ..พอก่อน.. ออกก่อน..อื้มมม ฮะ..ฮยอก..อ๊าส์~~~” มือหนาพยายามดันหัวเล็กออกจากมังกรที่พิโรธถึงขีดสุด แต่แล้วเมื่ออึนฮยอกดื้อดึงมือหนาก็เปลี่ยนเป็นเกาะกุมเข้าจังหวะกับการขยับสะโพกของตัวเองแล้วมังกรตัวดีก็พ่นน้ำในจังหวะที่เข้าลึก

“อ่อก..แค่ก..แค่กๆ” เพราะไร้ประสบการณ์เมื่อถูกมังกรพ่นน้ำใส่อึนฮยอกก็ถึงกับสำลัก ละปากล่าถอยแต่มังกรที่ยังไม่สงบยังทำให้ใบหน้าเนียนเลอะเทอะ

“ฮยอก..พี่ขอโทษ” มาเฟียหนุ่มที่เงยหน้าขึ้นมองผลงานลูกชายตัวเองเห็นอาการไอหน้าแดงกับดวงหน้าที่เลอะด้วยหยาดน้ำเอ่ยเสียงพร่า ก่อนขยับกายรั้งร่างโปร่งบางเข้าใกล้แล้วกดจูบปลอบขวัญ แล้วช่วยเช็ดคราบเลอะด้วยปลายลิ้นร้อน แล้วดูท่าอารมณ์ของมาฟียหนุ่มจะเตลิดจนอึนฮยอกที่เผลอลุ่มหลงไปกับสัมผัสจนเกือบลืมความตั้งใจแรก

“หยุดเลยนะ” ร่างโปร่งผลักคนตัวโตอีกครั้ง แถมเพิ่งจะรู้ตัวว่ามือร้อนลูบเล่นไปตามผิวกายจนเกือบเคล้นคลึงอกบางถ้ารู้ตัวช้ากว่านี้คงถูกมาเฟียหนุ่มยึดตำแหน่งผู้นำคืนแน่นอน

“ใจร้าย” คนไม่รู้จักอิ่มมองตามร่างโปร่งที่พลิกกายลงจากตัว มือหนาทำท่าจะคว้ากลับแต่ตาวาวๆที่ตวัดมองทำให้ยอมหยุด..อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ท่องไว้..ฮันกยองได้แต่เตือนตัวเองถึงมันจะยากเย็นยิ่งเห็นมือเรียวเริ่มปลดตะขอกางเกงตัวเล็ก มือเรียวรั้งกางเกงทั้งสองชั้นออกพร้อมๆกัน ความเนียนขาวไปทั้งเนื้อทั้งตัวทำให้มาเฟียหนุ่มหายใจสะดุด ยิ่งยามกายเล็กพลิกตัวให้กางเกงหลุดพ้นสะโพกจoเห็นแก้มก้นขาวคนมองถึงกลับกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก กว่ากางเกงจะพ้นปลายเท้าขาว มาเฟียหนุ่มต้องนับหนึ่งถึงพันผิดๆถูกๆให้ตัวเองมีสติไม่พุ่งเข้าหาร่างสวยงามยั่วยวน

                ร่างสูงขยับนั่งพิงหัวเตียงรอคนตัวเล็กมาปรนเปรอทั้งๆที่ภายในร้อนราวลาวา ดวงตาคมมองมือเล็กที่ลูบไร้น้องน้อยราวยั่วยวนทดสอบความอดทนของคนอารมณ์ร้อนทั้งๆที่ตัวอึนฮยอกเองเขินอายจะผิวกายแดงระเรื่อไปทุกส่วนการะตุ้นความปรารถนาของคนที่พยายามใจเย็นให้ลุกโชน

“ถ้าไม่พอใจก็เงียบไว้นะ” ร่างโปร่งขาวโพลนขยับขึ้นคร่อมกายแกร่งช้าๆอย่างตั้งใจ สะโพกเนียนแนบชิดของแข็งร้อนก่อนจะกดกายรับของแข็งเข้าไปภายในกายอย่างไม่ประสานัก

“อืมมม” มาเฟียหนุ่มครางในลำคอเมื่อรู้สึกได้ถึงความตอดรัดภายใน มือหนาที่เกาะกุมที่สะโพกอิ่มพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่กระชากให้แนบชิดกว่าเดิม แต่เมื่อเห็นใบหน้านิ่วด้วยความเจ็บแปลบกับเรียวปากที่ขบเม้มทำให้อดที่จะรอดูลีลาอันยั่วยวน

“อ๊ะ..อืออ” เสียงครางเครือมีมาให้ได้ยินเมื่อจุดสำคัญถูกสิ่งบุกรุกแตะต้อง กายบางผวาจะขยับห่างแต่มือหนาไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เพราะอารมณ์ตอนนี้มันเกินกว่าจะระงับเสียแล้ว

“ใจเย็นคนเก่ง อย่าเกร็ง” เสียงแหบพร่ากล่าวปลอบแต่มือหนากำลังยกสะโพกอิ่มขยับเบาๆจนช่องทางร้อนเริ่มปรับตัวได้  พร้อมๆกับที่อึนฮยอกปรับตัวได้ และเริ่มเป็นฝ่ายควบคุมการเคลื่อนไหวทั้งหมดด้วยตัวเอง

“อ๊ะ..อาส์..แฮ่กกกๆ..” เสียงครางทุ้มเจือกับเสียงแหบหวาน ปะปนกับเสียงหอบหายใจดังสะท้านอยู่ในหูจนแยกไม่ออกว่าเสียงไหนเป็นของใคร แต่เสียงกระซิบผลัดกันเอ่ยคำรักกลับชัดเจนราวสลักลงกลางใจ

================================================

ตามไปอ่านบทสรุปตอนจบได้ที่เด็กดีนะ นัสตัดแต่เอ็นซีมาเก็บเฉยๆ ตามไปอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/moonus/writer/viewlongc.php?id=757535&chapter=78

[HanHyuk]Heart of Mafia…67

               มือร้อนรุ่มลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มทิ้งสัมผัสร้อนไปทั่วกายก่อนจะหยุดลูบคลึงที่ต้นขาขาวที่พยายามบดเบียดปิดบังกายสวย อึนฮยอกได้แต่บิดกายไปมาด้วยความร้อนในอารมณ์ถูกปลุกให้ลุกโชนเมื่อความร้อนจากปากอุ่นสัมผัสผ่านผ้าชิ้นน้อยเปิดเผยส่วนที่ต้องการปิดบังจนน้องน้อยที่ซุกตัวอยู่ใต้พื้นผ้าถูกรบกวน เริ่มขยับขยายจนดุนดันผ้าเนื้อบางโชว์รูปร่างให้คนที่ซุกไซร์หยอกล้อได้เชยชม จนมาเฟียหนุ่มอยากทักทายใกล้ชิดกว่าเดิม อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของอึนฮยอกก็หลุดจากปลายเท้าไป มือเล็กผวาจะปิดบังเมื่อรู้สึกเย็นวูบในส่วนน่าอายแต่มาเฟียหนุ่มเหมือนจะรู้ทัน ฝ่ามือใหญ่จนทาบทับไปบนตัวน้องน้อยก่อนที่มือเล็กจะได้กำบัง ซ้ำร้ายฝ่ามือใหญ่ยังขยับหยอกล้อกับน้องน้อยอารมณ์ร้ายที่เริ่มแข็งขืนสู้เสียแล้ว

“ม่ะ..มัน..อื้อ..อย่า..อย่า..อ๊ะ..ร้อนนน..” คำห้ามที่คนถูกปรนเปรอพยายามเอ่ยออกไปกลับกลายเป็นเสียงครางหวานไร้ความหมาย มือใหญ่ยังไม่มีทีท่าจะหยุด ซ้ำยังหนักมือขึ้นเรื่อยๆจนร่างเล็กเริ่มควบคุมร่างกายตัวเองไม่อยู่ สะโพกเพรียวขยับตอบรับเพื่อระบายความอึดอัดและความร้อนในกาย แต่ผลที่ได้ดูจะตรงกันข้ามเมื่ออุณหภูมิอารมณ์เริ่มสูงขึ้นทุกที

“ให้พี่เอ็นดูมันเถอะนะ” เสียงแหบพร่าแผ่วเบากระซิบชิดน้องน้อย ลมหายใจร้อนที่รินรดทำให้ร่างบางสยิวไปทั้งกาย ไม่มีเสียงตอบรับมีเพียงกายบอบบางที่ยังบิดเร้าแอ่นกายเสนอสนองตามใจของมาเฟียหนุ่ม กับเสียงครางหวานหู

                ลิ้นร้อนปรนเปรอหยอกล้อกับน้องชายที่เริ่มเติบโตขึ้นทีละน้อย สะโพกบางพริ้วไหวขยับส่ายรับสัมผัสจากโพร่งปากร้อนที่เล้าโลมจนอึนฮยอกต้องพบเจอกับประสบการณ์ใหม่ที่เหมือนจะทรมานทว่ารู้สึกดีในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่ในสรวงสวรรค์ชั้นสูงสุด

“พะ..พี่..พี่ฮัน..ม่ะ..ไม่นะ..ออก..ออกไป..อื้อ..อ๊า~~” เสียงหวานสูงตามแรงอารมณ์ เมื่อความรู้สึกล่องลอยเมื่อครู่เหมือนถูกกระชากลงต่ำสุดโดยไม่ทันตั้งตัว เอวบางโค้งแอ่นเมื่อน้องน้อยพ่นน้ำออกมาเต็มที่ มีโพร่งปากร้อนที่นอกจากไม่ขยับออกอย่างที่ร้องขอ ยังขยับปลายลิ้นราวจะช่วยเก็บกวาดหยาดน้ำแห่งชีวิตทั้งหมด

“อื้อ..พะ..พอ..ซี้สส..ยะ..หยุดดดด..อื้อ..อุ๊บ!!” ปากร้อนชื้นประกบกลืนเสียงครางหวานลงไปในลำคอ แลกเปลี่ยนกับรสชาติของเหลวที่อึนฮยอกเป็นคนปล่อยออกมา แบ่งปันน้ำหวานชั่วครู่มือร้อนก็เริ่มรังแกน้องน้อยที่เหนื่อยอ่อนจนเริ่มร้องไห้เปื้อนมือหนา ก่อนที่ฮันกยองจะใจดีปล่อยให้น้องได้พัก มือร้อนเลอะเริ่มไปบุกรุกช่องทางนุ่มแน่น

“อดทนหน่อยนะคนดี..จุ๊บ” กดปากลงบนเรียวปากเจ่อหนักๆ แล้วเลื่อนลงไปเล่นแผ่นอกเล็ก บดบี้ยอดอดสีสวยกระตุ้นอารมณ์ของอึนฮยอกอีกระลอก หวังให้หลงลืมสัมผัสของช่วงล่างไปชั่วขณะ เสียงหวานหูยังดังเป็นระยะยิ่งเพิ่มระดับความต้องการของฮันกยองจะถึงขีดสุด

“อะ..อุ๊ก..โอ๊ยยย..เจ็บ..พี่..ฮยอกเจ็บ” เสียงเครือสั่นระริกความสุขถูกแทนที่ด้วยความเจ็บร้าว แม้แต่น้องน้อยที่ครึกครืนยังนอนสงบลงทันที เมื่อช่องทางที่ไม่เคยถูกบุกรุกมีนิ้วเรียวแหย่ลึกจนช่องทางร้อนทั้งเจ็บและต่อต้าน

“ทนอีกนิดคนเก่ง” ปากอุ่นจุมพิตตามรอยน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตา กดจูบหนักๆที่ขมับกระซิบปลอบประโลมไม่อยากให้คนที่รักต้องหวาดกลัว แต่นิ้วเรียวที่แช่ค้างอยู่ในช่องทางตอดรัดเริ่มขยับแทรกตัวลึกขึ้น มืออีกข้างที่ว่างก็ปลุกเร้าน้องน้อยที่นอนนิ่งให้เริ่มผงาดอีกครั้ง

“อื้อ..เจ็บ..ซี้สสส..อึก..อื้อออ..” เมื่อถูกปรนเปรอทั้งสองทางความเจ็บปวดผสมผสานกับความเสียวซ่าน นิ้วเรียวเริ่มเพิ่มจำนวนเป็นสองและสามตามลำดับจนคับแน่น ความเจ็บปวดเจือจางจนแทบจะไม่เหลือเมื่อความเสียวเข้ามาแทนที่ นิ้วทั้งสามขยับเร็วขึ้นจนช่องทางเริ่มขยายตัวและมีของเหลวช่วยหล่อลื่น ร่างบางน่าจะพร้อมแล้ว

“ขอพี่เข้าไปนะ” คำขอที่มาพร้อมกับความต้องการที่แทบจะทะลัก ยิ่งได้เชยชิมร่างหอมหวานที่แดงระเรื่อไปทั้งกาย ใบหน้าชื้นเหงื่อที่เปลี่ยนไปตามอารมณ์ดูยั่วยวน แรงตอดรัดในช่องทางร้อนกับสะโพกแน่นที่ส่ายบดเบียดรับขยับตามมือที่ขยับ ฮันกยองจึงไม่คิดจะรออีกต่อไป

“อื้ออออ~~~~~” เสียงครางด้วยความเจ็บปวดดังอยู่ในลำคอเพราะปากร้อนประกบสนิท แต่ปลายลิ้นที่ตวัดสร้างความเพลินให้อึนฮยอกไม่มากพอที่จะปกปิดความเจ็บราวกายแยกทางด้านหลังเมื่อนิ้วทั้งสามถูกดึงออกช่องทางร้อนคล้ายจะเสียดายขยับตามแต่กลับถูกสอดใส่ด้วยส่วนที่ร้อนและแข็งใหญ่โต จนช่องทางที่ได้รับการบุกเบิกยังรองรับได้ยาก ฮันกยองพยายามปลุกปลอบทุกวิถีทางทั้งปากที่ที่แลกเปลี่ยนความหวานซ่านสยิว มือหนาที่ลูบคลึงไปทั่วทั้งร่าง อีกข้างบีบขย้ำเนื้อแน่นของสะโพกบาง ใบหน้าหล่อขมวดมุ่น กัดฟันแน่น ยิ่งรับรู้แรงตอดรัดภายในยิ่งอยากกระแทกกายให้สุด แต่เพราะห่วงร่างกายเล็กจะฉีกขาดจึงต้องพยายามห้ามใจเต็มที่

“ฮ๊า~~~..อื้อ..ดะ..เดี๋ยว..” มือเรียวที่เกาะอยู่ที่ไหล่กว้างจิกเล็บอย่างแรงเมื่อรู้สึกถึงส่วนร้อนที่พยายามแทรกตัวเข้ามาตลอดเวลา ฮันกยองชะงักกึก สีหน้าร่างสูงเจ็บปวดเมื่อแรงตอดรัดกำลังทรมานส่วนที่บุกรุกแต่ก็ไม่กล้าขืนใจกระแทกให้กายเล็กบอบช้ำ อึนฮยอกกัดฟันเม้มปากแน่น มือเรียวลูบที่ไหล่หนาราวจะทำให้อารมณ์ร้อนเย็นลง มือเรียวข้างหนึ่งเลื่อนไปเกาะที่สะโพกหนาก่อนที่รั้งสะโพกเข้าหาตัวช้าๆ หน้าเรียวเบ้ด้วยความเจ็บปวด ฮันกยองที่เข้าใจคนรักดีนึกยินดีที่อีกฝ่ายมอบให้ตัวเองขนาดนี้ จึงปล่อยสะโพกให้มือเรียวควบคุม แม้จะไม่ทันใจเท่าไหร่นักแต่เสียงกัดฟันและเสียงครวญที่เล็ดรอดไรฟันออกมารู้ดีว่าร่างบางอดทนขนาดไหน

                กว่าสองร่างจะประสานจนสุดทางก็เสียเหงื่อจากการอดทนไปไม่ใช่น้อย มือเรียวละจากสะโพกหนามาเกาะกุมอยู่ที่ต้นคอของคนที่คร่อมทับก่อนจะหลุบตาลงต่ำก่อนเสตาไปทางอื่นเมื่อเผลอเห็นอะไรอะไรที่มันชัดเจนจนน่าเขินอาย

“ขอบคุณมาก..ดวงใจพี่” มาเฟียหนุ่มพรมจูบไปรอบใบหน้าชื้นเหงื่อขบเม้มใบหูบางก่อนจะลิ้มรสหวานที่ปากเจ่อแดงยิ่งได้ลิ้มลองยิ่งมึนเมา สะโพกหนาเริ่มขยับช้าๆ ร่างบางสะดุ้งผวากอดซบลงที่บ่ากว้าง เสียงหวานเริ่มดังก้องอีกครั้งยิ่งอยู่ชิดใบหูฮันกยองยิ่งคึก จังหวะที่เร็วขึ้นกระชากอารมณ์ร่างบางจนเริ่มต้านทานไม่ไหว ฟันคมฝังลงบนบ่าที่ซุกซบมาเฟียหนุ่มรับรู้ถึงความเจ็บแปลบแต่ไม่มีทีท่าจะหยุด มือหนาลูบปลอบร่างชื้นเหงื่อแต่สงครามกลางเตียงครั้งนี้ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีทางจะหยุดหย่อน เพราะความต้องการที่เพาะบ่มมาเป็นเวลานานได้แสดงผลของมัน

                สงสารก็แต่ร่างบางไร้เดียงสาที่ถูกหลอกล่อด้วยรสหอมหวานของความอ่อนโยนและรสรักที่ต้องรับศึกหนักรอบแล้วรอบเล่า รวมไปถึงการปรนเปรออย่างเงอะงะให้คนที่ร้องขอสำลักความสุข จนไม่น่าจะเหลือแรงไว้สร้างกำแพงหรือเก๊กหน้าต้านผู้คนไปหลายวัน

============================================== 

นัสพยายามจะแต่งให้มันละมุน กลัวว่าจะหยาบไป แต่สุดท้ายอกมาเป็นแบบนี้ ใครอ่านแล้วถูกใจฝากกลับไปเม้นในเด็กดีhttp://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=757535&chapter=71ให้กันบ้างเน้อ ขอบคุณที่ติดตามจร้า

[KyuHyuk] รัก...สลับขั้ว 16

======แก้ไขเพิ่มส่วนบน เพราะฟิคตอนนี้โดนแบน=======

คยูฮยอนมองคนที่สารภาพเสียงอ่อยแล้วอยากจะหัวเราะดังๆ ไม่รู้ที่ผ่านมาเมะตรงหน้าไปรุกคนอื่นยังไง ไหนจะวิธีจูบแบบแมวเลียปาก มือที่ลูบไล้อย่างตั้งใจเกินไป.. ถึงหมาน้อยจะตื่นเพราะฝ่ามือบีบคลึงแต่นั่นไม่นับ มันฟลุ๊คชัดๆ แล้วอย่างนี้คยูฮยอนจะยอมนอนนิ่งให้อีกฝ่ายกดหรอ.. ตอบได้เลยว่าไม่!!

“เอ๊.. แล้วจะทำยังไงหล่ะ ฉันพร้อมแล้วนะ” แกล้งบอกเสียงกระเส่า หน้าขาวยิ่งเบะเบ้เป็นเด็กๆ ไอ้เมะโคตรมั่นใจหายไปไหนแล้วไม่รู้

“โทษทีนะคยูกี้.. พี่ฮยอกมันตายด้านไปแล้ว” ตาเรียวหลุลมองเป้ากางเกงตัวเอง ไม่มีรอยโป่งผิดปกติอย่างที่ควรจะเป็น หมดกันความเป็นลูกผู้ชาย.. มันจบแล้ว~~

“เฮ้อ.. เอางี้มัน ฉันช่วยได้.. ถ้าฉันทำให้นายหายตายด้านได้ นายต้องยอมให้ฉันกด” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชัดเจน แต่คำว่า ‘ตายด้าน’ มันบังตา หัวเล็กพยักหงึกหงักยอมรับอย่างปลงตก

“เอาเลย.. ฉันมันตายด้าน ตายด้าน ตายด้าน~~~” ปากบางพึมพำซ้ำไปซ้ำมา คยูฮยอนมองแล้วไม่แน่ใจว่าควรจะหัวเราะหรือสงสารดี ก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องโคตรใหญ่ของผู้ชายเลย

“โอเค.. งั้นเริ่มกันเลย” มือหนาประคองร่างบางเอนลงกับพื้นเตียงง่ายดาย ฮยอกแจยังเพ้อเจ้อไปไกล คยูฮยอนกวาดตามองร่างที่นอนตาลอยแล้วอยากจะหมดอารมณ์ รอยช้ำที่มีเป็นย่อมๆ แม้จะดูไม่หนักหนาเท่าแวบแรกที่เห็นหน้าห้อง แต่ที่ตามมาที่ห้องนี้เพราะห่วงในสภาพฟกช้ำ แต่รุ่นพี่จอมเพี้ยนดันตีรวนพามาพิสูจน์ความตายด้ายไปอย่างยังไงไม่รู้ แต่ในเมื่อนี้เป็นโอกาสพิสูจน์.. ไม่ใช่พิสูจน์ความตายด้าน แต่พิสูจน์สถานะบนล่างให้ชัดเจน ถึงจะดูเป็นการรังแกคนเพี้ยนไปหน่อยก็เถอะ ขนาดตอนนี้ฮยอกแจยังเพ้อล่องลอย อยู่เลย..

                มือหนาลูบแขนเล็กที่ผิวไม่ได้นิ่มมากมายแบบหญิงสาว แต่เป็นแบบมีมีกล้ามเนื้อเล็กๆ กระชับมือดึงดูด แต่มือหนาไม่ได้ใส่แรง เพราะหวั่นร่างเล็กจะเจ็บช้ำ ปากอุ่นร้อนไล่สัมผัสตามรอยช้ำแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนตัวเคลื่อนขึ้นคล่อมเหนือร่างเล็กที่ดวงตาล่องลอยเริ่มกับเข้าสู่สภาพปกติ

“อ๊ะ!! อืม~~” ปากอุ่นร้อนก้มลงประกบคลึงปากอิ่มอย่างอ่อนโยนไม่รุนแรงแอบห่วงรอยช้ำตรงมุมปากอยู่บ้าง ขบฟันลงบนริมฝีปากอิ่มเบาๆ ปากบางเผยอออกเล็กน้อยพอที่เรียวลิ้นร้อนจะถือโอกาสสอดเข้าไปกวาดหาความหวานอย่างนุ่มนวล ลิ้นร้อนโบกโบยหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่รนถอย แต่โพล่งปากแคบไม่มีที่ให้ถอยมากมาย สุดท้ายลิ้นร้อนก็เกาะเกี่ยวชักจูงให้ลิ้นเล็กมาพัวพันกันนัวเนีย

                คยูฮยอกไล้มือสอดเข้าจากทางชายเสื้อกล้ามอย่างง่ายดาย ลูบไล้ตามหน้าท้องแบนราบเลื่อนสูงเจอจุดสะดุดมือ ไม่รอช้าออกแรงบีบคลึงเพิ่มความร้อนแรงขึ้นทีละน้อย ไม่ต่างจากลิ้นเล็กที่เริ่มกล้าโต้ตอบลิ้นร้อน สงครามเรียวลิ้นกำลังร้อนฉ่า... มือหนาเลื่อนลงต่ำอีกครั้ง ลูบไล้มายุกยิกอยู่ที่ขอบกางเกง มือหนาสอดเข้าไปช้าๆ ท้องแบนราบแขม่วเกร็งอัตโนมัติ คยูฮยอนชะงักเล็กน้อยเมื่อสัมผัสเนื้อร้อนโดยไม่มีเนื้อผ้าขวางกั้น ช่วงล่างท่าจะมีกางเกงขาสั้นตัวเดียวปราศจากชั้นในสินะ..

“ฮ๊า~~~~~” ปากร้อนผละจากออกช้าๆ สายน้ำเชื่อมใสโยงติดราวไม่อยากจาก คนตายด้านนอนหอบหายใจแรงหน้าขาวแดงกล่ำ ตาเรียวสับสนก่อนจะเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนก เมื่อสัมผัสร้อนโลมเลียอยู่ที่ซอกคอขาวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ ผสมกลิ่นหอมเฉพาะตัว ไรหนวดอ่อนๆลากครูดผิวอ่อนจนเป็นรอยแดงจางๆ คยูฮยอนเลยจัดการปิดล่องลอยด้วยรอยสีกุหลาบที่เห็นได้ชัดกว่า..

“เริ่มร้อน.. รู้สึกอะไรขึ้นมาหรือยัง” พูดงึมงำกับแผ่นอกบาง สายเสื้อกล้ามถูกปลดลงจากไหล่แคบ ลิ้นร้อนกวาดไปทั่วแผ่นอกอย่างย่ามใจ..

“ไม่..ไม่รู้..แต่..ร้อน” คำตอบกระทั้นกระแท่นตามจังหวะการหายใจถูกใจคยูฮยอนมาก ลิ้นร้อนให้รางวัลโดยการตวัดเม็ดทับทิมแรงๆ อกบางผวาแอ่นลอย เสียงครางเครือในลำคอกระเส่าเซ็กซี่ เนื้อตัวฮยอกแจแดงกล่ำ แต่คยูฮยอนสนใจเม็ดทับทิมที่แข็งขืนล่อสายตาและปลายลิ้น

====================================

“อ่ะ.. เดี๋ยว..อื้อ..~~” ครางประท้วงเมื่อความรู้สึกแปลกๆเข้าโจมตี ไรหนวดที่ขีดข่วนรอบฐานทับทิมกับปลายลิ้นร้อนทำให้ฮยอกแจเสียการควบคุม ร่างเล็กแอ่นเกร็ง ส่งทับทิมเม็ดน้อยให้รับแรงจากปลายลิ้นมากขึ้น หน้าหวานแหงนเงย ส่งเสียงครางเครือไม่ขาด

“ฮึก.. หื้ม..อ๊า~~” มือร้อนลูบคลึงไก่น้อยที่เริ่มปีกกล้าขาแข็งตั้งแต่ยังไม่ได้สัมผัส ลิ้นร้อนยังโลมเลียหน้าท้องที่แขม่วเกร็งรับสัมผัส มือก็ขยับเป็นจังหวะ คนเคยตายด้านจึงอยู่ไม่สุข เอวเล็กส่ายดิ้นอย่างไม่เดียงสา เสื้อกล้ามหลุดออกจากแขน แต่เนื้อผ้ายังค้างอยู่เหนือเอวบาง สีส้มสดขับสีผิวให้กระจ่างขึ้นไปอีก

                ร่างสูงสะบัดเสื้อที่สวมอยู่ออกอย่างไม่ใยดี รวมทั้งกางเกงยีนส์ตัวเก่ง เหลือแต่บอกเซอร์เนื้อบาง อวดแผ่นอกแน่นน่าสัมผัสกับท่อนขาแกร่ง ฮยอกแจที่นอนมองพงาบๆอยู่บนเตียงยิ่งหน้าแดงตัวแดงเป็นกุ้งลวก ตำแหน่งเมะสั่นคลอนอย่างแรง

“เอ่อ.. พิสูจน์พอแล้วมั้ง” บอกอ๋อมแอ้มไม่กล้าสบตาคมที่มองคล้ายจะกลืนกิน ไม่ได้จัดระเบียบร่างกายตัวเอง เพราะเรี่ยวแรงหายไปหมด ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำลายคำว่าตายด้านได้ชัดเจนขนาดนี้

“อืม.. ต่อไปก็ทำตามข้อตกลง.. จะกดแล้วนะครับ” สองแขนกางคร่อมร่างบาง กระซิบชิดใบหูบางลมหายใจร้อนทำให้ฮยอกแจขนลุกซู่ ก่อนจะหดคอหลีกหนีปลายลิ้นที่ตวัดเลาะไล้ใบหูเล็ก ฟันคมขบเบาๆพอสยิว

“ห๊ะ.. ยัง........เดี๋ยว..อ๋า~” คล้ายจะห้ามแต่ไม่ทันเมื่อมือหนารูดกางเกงขาสั้นลงไปสุดปลายเท้า อวดร่างแดงระเรื่อมีเสื้อสีส้มค้างคาอยู่ที่รอบเอว มองยังไงก็เซ็กซี่ที่สุด ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อปากร้อนครอบครองไก่น้อยเข้าไปทั้งตัว มือเล็กผวาไขว้คว้าขยุ้มเส้นผมนุ่มของคนที่วุ่นวายอยู่กับไก่น้อยระบายอารมณ์หวาม เอวบางส่ายรับเข้าจังหวะการขยับปากของคยูฮยอนตามสัณชาตญาณ ตาเรียวหลับปรี่ ปากบางเม้มแน่น อารมณ์ฮยอกแจพุ่งขึ้นสูง ปากร้อนรัวเร็วดูดปลายร้อนแรง ร่างเล็กกระตุกแรง ไก่น้อยพ่นน้ำเข้าปากอุ่นเต็มสตรีม คยูฮยอนกลืนน้ำขุ่นข้นลงคออย่างไม่รังเกียจ ทั้งยังใจดีแบ่งปันให้เจ้าของลิ้มลองจนเผลอสำลักหน้าแดงกล่ำ ไก่น้อยนอนคอตกไม่ต่างกับเจ้าของที่นอนแผ่หมดสภาพ อกบางที่มีรอยแดงจากรอยหนวดและรอยจูบขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเร็วเล็กน้อย คยูฮยอนมองภาพตรงหน้าอย่างชอบใจ และดูเหมือนหมาน้อยอยากจะออกมาเห็นด้วย เรียกร้องด้วยการแข็งขืนดันตัวเด่นผ่านบ็อกเซอร์เนื้อบางไม่สามารถปกปิดอะไรได้ ตอนนี้เศษผ้าเนื้อบางก็ไม่ต่างกับสิ่งเกะกะ มือหนารูดทั้งบ็อกเซอร์และกางเกงตัวเล็กสุดออกจากตัวโดยที่ฮยอกแจไม่ได้สนใจอะไรนอกจากการโกยอากาศเข้าตัว

“เฮ้ย!! อะ..อารายอีก..” ถามเสียงสั่นเมื่อมือร้อนกอบกุมรูดไปตามตัวไก่น้อย จนน้ำขุ่นคาวเลอะมือใหญ่ ไก่น้อยที่หลับสงบก็เริ่มจะสู้มืออีกครั้ง แต่มือร้อนลาจากเลื่อนลงต่ำ ไล้ตามรอยจีบที่ขมิบรับอัตโนมัติ

“ยะ..อย่า...อื้อ~ หยุด” ร้องประท้วงเมื่อนิ้วเรียวยาวเลอะเทอะเคล้นคลึงรอบรอยจีบจนปากทางเลอะตามไปด้วย

“อือ.. ไม่หยุดหรอก..” พูดคล้ายละเมอ ตาคมมองรอยจีบสีหวานที่ขยับตามสัมผัสของนิ้ว หมาน้อยอยากอาละวาดเต็มที่ คยูฮยอนกัดฟันกรอด ค่อยๆส่งนิ้วแรกไปเปิดทาง

“ม้าย~ อ๊า..ตึง..จะ...เจ็บ~..” ช่องแคบต่อต้านนิ้วเรียวรุนแรง ขมิบคล้ายประท้วง คยูฮยอนหยุดขยับนิ้วตัวเองไม่อยากให้ร่างที่มีรอยช้ำต้องเจ็บมากกว่าเดิม แต่ให้หยุดตอนนี้ก็คงไม่ได้.. ร่างสูงโน้มตัวประกบปากดึงดันฟาดฟันกับเรียวลิ้นเล็กดุเดือด คล้ายฮยอกแจกำลังมัวเมากับสัมผัสที่ปลายลิ้น คยูฮยอนฉวยโอกาสสอดแทรกนิ้วที่สองตามเข้าไป และนิ้วที่สามก็ไม่รอช้า ยิ่งแรงตอดรัดมีมากขึ้นเท่าไหร่ความใจเย็นของคยูฮยอนก็น้อยลงเท่านั้น

“ตำแหน่งเมะผมขอนะ” ผละปากออกกระซิบเสียงพร่าแล้วกดจูบแรงๆบนปากบวมเจ่อ

“ไม่..โอ้วววววววว~ อ๊ากกกกกกก~~~~~” เสียงร้องดังลั่นเมื่อมือหนากระชากนิ้วทั้งสามออกโดยเร็ว สะโพกบางผวาตามก่อนจะถูกเติมเต็มด้วยหมาน้อยตัวเขื่อง แค่หมาน้อยโผล่หน้าเข้าไปปากทางก็ทำท่าจะปิดคาค้าง มือร้อนช่วยปลุกไก่น้อยที่หดตัวด้วยความตกใจอีกครั้ง แม้หมาน้อยกำลังโดนทรมานอย่างหนัก ลิ้นร้อนไปตวัดเม็ดทับทิมแรงๆเพื่อหาทางช่วยให้หมาน้อยเคลื่อนตัวได้ ไม่ช้าปากทางเริ่มเปิดรับอีกครั้ง หมาน้อยเคลื่อนตัวช้าๆจนสุดท้ายก็เข้าไปได้จนสุดทาง ฮยอกแจไม่ได้โวยวาย ได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ คยูฮยอนขยับกดจมูกบนขมับชื้นเหงื่อแรงๆ แต่ฮยอกแจผวาสุดตัวเมื่อการกระทำนั้นทำให้หมาน้อยที่กำลังปรับตัวขยับ สองแขนเรียวรัดอยู่รอบคอแกร่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เอวหนาขยับช้าๆ แล้วเพิ่มอัตราเร็วขึ้นที่ละน้อย ไม่นานนักก็ได้รับความร่วมมือโดยที่เอวบางตอบรับพ้อมเสียงครวญกระเซ่า เม็ดเหงื่อเกาะหลังหนาจนเป็นเงา เครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยคลายความร้อนระอุบนเตียงได้ แม้คยูฮยอนพยายามนุ่มนวล กังวลร่างบางจะบอบช้ำ แต่เมื่อหมาน้อยเดินเต็มกำลัง ร่างเล็กก็สั่นคลอนตามแรงจนตัวโยน

“อ๊ะ..อ๊า.......อื้อ..................................อ๋า~~~~~~~~” เสียงแหบแห้งกรีดร้องไก่น้อยพ่นน้ำรอบสองของวันเลอะเต็มหน้าท้องขาว เลยมาถึงอกแน่น แต่หมาน้อยยังไม่ถึงจุดหมาย คยูฮยอนยังส่งหมาน้อยเข้าออกเน้นๆ

“อื้ม..โอววววววว~~~~” หน้าหล่อแหงนเชิด หมาน้อยพ่นน้อยกระตุกตัวอยู่ในปากทางตอดรัด ฮยอกแจเผลอสะดุ้งตามแรงพ่น ก่อนจะนอนหอบทั้งคู่ ร่างสูงทรุดตัวทับฮยอกแจอย่างหมิ่นเหม่

“เอ่อ..ออก...เอา..ออก...” เสียงแหบแผ่วบอกสั่นๆ เมื่อหมาน้อยยังนอนหมอบอยู่ภายใน ไม่ยอมออก คยูฮยอนก็รู้ความหมายที่ฮยอกแจสื่อสารดี ร่างสูงขยับตัวแล้วช้อนร่างบางขึ้นกอด ขาเล็กตวัดโอบรอบเอวแกร่งอย่างตกใจ และความสยิว

“ไปเอาออกในห้องน้ำดีกว่าเนอะ” ว่าแล้วก็เดินกระแทกส้นเข้าห้องน้ำไปท่ามกลางเสียงร้องห้ามและครางครวญยามที่หมาน้อยเคลื่อนตัวตามจังหวะการเดิน ประตูห้องน้ำปิดสนิท ตามมาด้วยเสียงน้ำไหลซู่ซ่า และเสียงโหยหวน..

“ม้ายยยยยย~~~ อื้อ~~~~~ อ๊ะๆ..อ๊า~~~~~~~~~~~”

=========================================================

เรื่องในห้องน้ำ คยูฮยอนปิดประตู เลยมองไม่เห็นเล่าไม่ได้ ฮ่าๆๆ จินตนาการต่อตามสบาย ^ ^ แบบว่าไม่ค่อยคุ้นเคยกับฉากแบบนี้ ผิดพลาดขออภัย อย่าลืมกลับไปเม้นให้กำลังใจกันที่... http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=760524&chapter=35

[WonHyuk ฮยอกแจอยากจะเมะ] ตอนที่ 16 ปล้ำ

“อืมๆ..ฮยอก นายก็โชว์กล้ามท้องนายให้ฉันดูบ้างสิ” ซีวอนที่อยากกระชากเสื้อสีสดที่ฮยอกแจใส่อยู่ใจจะขาดพูดเสียงพร่า ฮยอกแจก็ไม่รอช้าละหน้าออกจากของเล่นเม็ดน้อย ถลกเสื้อออกจากตัวอย่างไว ผิวขาวเนียนทำให้ซีวอนเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ สายตาคมหยุดจับจ้องที่ทับทิมสีชมพูสองเม็ดล่อสายตา ร่างสูงขยับตั้งตัวขึ้นทั้งที่มีร่างเล็กคร่อมอยู่ ฮยอกแจไม่รอช้าคว้าคอซีวอนมาประกบปากอีกครั้ง เรียวลิ้นต่อสู้ดุเดือด ตาเรียวหรี่ปรือ ปล่อยให้ซีวอนนำเกมอย่างไม่รู้ตัว

“อื้อ..!!” เสียงครางประท้องเมื่อมือหนาบดคลึงยอดอกตัวเองอย่างไม่ทันตั้งตัว มือเรียวที่อยู่บนต้นคอหนาเลื่อนมายันอกกว้างแรงๆ แต่ซีวอนไม่สนใจยังบดจูบร้อนแรงจนมือเรียวเปลี่ยนอาการต่อต้านเป็นลูบไล้แผ่นอกซีวอนเบาๆ ปล่อยให้มือหนาเค้นคลึงจนต้องเผลอแอ่นอกสู้

“เดี๋ยว..อื้อ..ซีวอนเดี๋ยว..” มือบางผลักไหล่คนที่เลื่อนลงมาซุกไซร้ซอกคอตัวเองแรงๆ ซีวอนเงยหน้าขึ้นมองอย่างขัดใจ

“หืม ??” ส่งเสียงถามในลำคอทำท่าจะก้มเข้าหาซอกคอขาวน่ากินอีกครั้ง

“ฮยอกควรจะเป็นคนทำนี่” เมะผู้ยิ่งใหญ่เรียกร้องสิทธิ์ของตัวเอง ซีวอนรู้สึกขัดใจยิ่งหนักแถมโมโหตัวเองด้วย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอธิบายไขข้อข้องใจแต่อย่างใด

“ช่วยปลุกอารมณ์ไง ยั่วหน่ะ” บอกอย่างไม่ใส่ใจนัก กดปากและจมูกลงบนซอกคอขาวอย่างที่ตั้งใจ ฮยอกแจก็ไม่ขัดปล่อยให้ซีวอน ‘ยั่ว’ เต็มที่

                รอยแดงๆบนต้นคอขาวและลาดไหล่มาพร้อมเสียงครางหวาน แต่วีวอนไม่หยุดแค่นั่นลิ้นร้อนโลมเลียจนมาหยุดอยู่ที่ทับทิมเม็ดงาม หลังบางสัมผัสพื้นโซฟาอีกด้านอย่างไม่รู้ตัว สติหลุดลอยไปกับสัมผัสหวาน จนไม่ได้ใส่ใจว่าตัวเองกำลังถูกพลิกกลับเป็นฝ่ายถูกคร่อมซะแล้ว

“อ่ะ..อื้อ..” เสียงหวานมาจากปากแดงๆที่เผยอระบายลมร้อน อกบางแอ่นขึ้นจากพื้นนิ่มเมื่อถูกโจมตีพร้อมๆกันทั้งมือทั้งปาก ยอดอกเม็กเล็กถูกครอบครองอย่างเร่าร้อน สัมผัสที่ลงตัว ข้างหนึ่งถูกมือหนาบดขยี้รุนแรง ส่วนอีกข้างกำลังถูกทำร้ายหลายรูปแบบทั้งดุนดูด ขบกัด ล้วนแต่สร้างความรุ่มร้อนไม่น้อย.. 

เมื่อเล่นกับยอดอกหวานจนพอใจปากลิ้นร้อนก็ไล่ต่ำลง ตลอดทางก็สร้างรอยกุหลาบไว้ทั่ว ปากร้อนเลื่อนมาหยุดเล็มเลาะหลุดเล็ก แต่มือหน้ากำลังจัดการปลดกางเกงยีนเอวต่ำของร่างเล็กออก เพียงแค่ลิ้นร้อนตวัดบริเวณใต้สะดืมเล็กน้อย สะโพกบางก็ลอยพอที่จะดึงกางเกงหลุดออกอย่างง่ายได้ ความเย็นวาบทำให้ร่างบางรู้สึกถึงความผิดปกติ ขยับชันตัวขึ้นมองท่อนร่างเปล่าเปลือยของตัวเองอย่างตกใจ

“ซีวอน ..กางเกง..เอ่อ..อ่ะ..ดะ..เดี๋ยว..” คำพูดติดขัดเมื่อมือร้อนส่งเข้าไปบีบเค้นบนกางเกงตัวเล็ก เศษผ้าชิ้นเดียวที่ปกปิดร่างบางอยู่ ขาเรียวพยายามจะหนีบเข้าหากัน แต่ก็ไม่มีแรงพอๆกับแขนที่เกาะอยู่ที่ไหล่หนาแทนที่จะผลักออก

“ปล่อยตัวสบายๆนะ แค่นี้ฮยอกน่าจะเคยดูนี่” ซีวอนยังใส่แรงกับมือหนา ฮยอกแจเหมือนถูกมนต์สะกด ไม่มีทีท่าจะคัดค้าน ปล่อยให้ซีวอนยกร่างบางให้กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักโซฟา ส่วนร่างสูงเลื่อนลงมานั่งอยู่ตรงหว่างขาคนที่อ่อนระทวยตัวแดงอยู่

“อ่ะ..อื้อ..ซี้ดส์..~~” เสียงกระเส่า เมื่อไก่น้อยถูกโพลงปากร้อนครอบจนสุด เรียวลิ้นตวัดเลียปรนเปอ มือขาวพยายามหยุดหัวที่ขยับขึ้นลงรัวบ้างช้าบ้างไว้ แต่ไม่สามารถทำได้ นิ้วเรียวเผลอขย้ำกำเส้นผมระบายอารมณ์ เอวบางส่ายพริ้วเข้าจังหวะกับสัมผัสที่ซีวอนมอบให้อัตโนมัติ

“ม่ะ..ไม่ไหว จะออก..อื้อ..ซีวอน..ซี้ดส์..พอ..จะออก..อ๊ะ..อ๊า~...” เสียงหวานพร่าพูดสั่นๆไม่สามารถจับใจความอะไรได้ ซีวอนก็ไม่ใส่ใจ ดูดดุนจนไก่น้อยพ่นน้ำหวานออกมาคาปาก ร่างสูงกลืนลงไปอย่างไม่รังเกียจ ซ้ำยังเลียไก่น้อยจนเริ่มจะแข็งตัวอีกครั้ง

“ฮยอก..พร้อมจะกดรึยังหล่ะ” เงยหน้าถามคนตาปรือ ฮยอกขยับตัวอย่างอ่อนแรง แต่ความตั้งใจแน่วแน่

“ซีวอนนอนเลย เดี๋ยวที่เหลือฮยอกจัดการเอง” 

=============================================================

ขออภัยที่ทำให้ค้าง แต่เพราะดราม่าบางเรื่องทำให้หมดมูดซะอย่างนั้น ขอเวลาบิ้วสักพักนะจร้า 

ปล.อย่าลืมกลับไปเม้นติชมที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=745955&chapter=17