มือร้อนรุ่มลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มทิ้งสัมผัสร้อนไปทั่วกายก่อนจะหยุดลูบคลึงที่ต้นขาขาวที่พยายามบดเบียดปิดบัง
“ม่ะ..มัน..อื้อ..อย่า..อย่า..อ๊ะ..ร้อนนน..” คำห้ามที่คนถูกปรนเปรอพยายามเอ่ยออกไปกลับกลายเป็นเสียงครางหวานไร้ความหมาย มือใหญ่ยังไม่มีทีท่าจะหยุด ซ้ำยังหนักมือขึ้นเรื่อยๆจนร่างเล็กเริ่มควบคุมร่างกายตัวเองไม่อยู่ สะโพกเพรียวขยับตอบรับเพื่อระบายความอึดอัดและความร้อนในกาย แต่ผลที่ได้ดูจะตรงกันข้ามเมื่ออุณหภูมิอารมณ์เริ่มสูงขึ้นทุกที
“ให้พี่เอ็นดูมันเถอะนะ” เสียงแหบพร่าแผ่วเบากระซิบชิดน้องน้อย ลมหายใจร้อนที่รินรดทำให้ร่างบางสยิวไปทั้งกาย ไม่มีเสียงตอบรับมีเพียงกายบอบบางที่ยังบิดเร้าแอ่นกายเสนอสนองตามใจของมาเฟียหนุ่ม กับเสียงครางหวานหู
ลิ้นร้อนปรนเปรอหยอกล้อกับน้องชายที่เริ่มเติบโตขึ้นทีละน้อย สะโพกบางพริ้วไหวขยับส่ายรับสัมผัสจากโพร่งปากร้อนที่เล้าโลมจนอึนฮยอกต้องพบเจอกับประสบการณ์ใหม่ที่เหมือนจะท
“พะ..พี่..พี่ฮัน..ม่ะ..ไม่นะ..ออก..ออกไป..อื้อ..อ๊า~~” เสียงหวานสูงตามแรงอารมณ์ เมื่อความรู้สึกล่องลอยเมื่อครู่เหมือนถูกกระชากลงต่ำสุดโดยไม่ทันตั้งตัว เอวบางโค้งแอ่นเมื่อน้องน้อยพ่นน้ำออกมาเต็มที่ มีโพร่งปากร้อนที่นอกจากไม่ขยับออกอย่างที่ร้องขอ ยังขยับปลายลิ้นราวจะช่วยเก็บกวาดหยาดน้ำแห่งชีวิตทั้งหมด
“อื้อ..พะ..พอ..ซี้สส..ยะ..หยุดดดด..อื้อ..อุ๊บ!!” ปากร้อนชื้นประกบกลืนเสียงครางหวานลงไปในลำคอ แลกเปลี่ยนกับรสชาติของเหลวที่อึนฮยอกเป็นคนปล่อยออกมา แบ่งปันน้ำหวานชั่วครู่มือร้อนก็เริ่มรังแกน้องน้อยที่เหนื่อยอ่อนจนเริ่มร้องไห้เปื้อนมือหนา ก่อนที่ฮันกยองจะใจดีปล่อยให้น้องได้พัก มือร้อนเลอะเริ่มไปบุกรุกช่องทางนุ่มแน่น
“อดทนหน่อยนะคนดี..จุ๊บ” กดปากลงบนเรียวปากเจ่อหนักๆ แล้วเลื่อนลงไปเล่นแผ่นอกเล็ก บดบี้ยอดอดสีสวยกระตุ้นอารมณ์ของอึนฮยอกอีกระลอก หวังให้หลงลืมสัมผัสของช่วงล่างไปชั่วขณะ เสียงหวานหูยังดังเป็นระยะยิ่งเพิ่มระดับความต้องการของฮันกยองจะถึงขีดสุด
“อะ..อุ๊ก..โอ๊ยยย..เจ็บ..พี่..ฮยอกเจ็บ” เสียงเครือสั่นระริกความสุขถูกแทนที่ด้วยความเจ็บร้าว แม้แต่น้องน้อยที่ครึกครืนยังนอนสงบลงทันที เมื่อช่องทางที่ไม่เคยถูกบุกรุกมีนิ้วเรียวแหย่ลึกจนช่องทางร้อนทั้งเจ็บและต่อต้าน
“ทนอีกนิดคนเก่ง” ปากอุ่นจุมพิตตามรอยน้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตา กดจูบหนักๆที่ขมับกระซิบปลอบประโลมไม่อยากให้คนที่รักต้องหวาดกลัว แต่นิ้วเรียวที่แช่ค้างอยู่ในช่องทางตอดรัดเริ่มขยับแทรกตัวลึกขึ้น มืออีกข้างที่ว่างก็ปลุกเร้าน้องน้อยที่นอนนิ่งให้เริ่มผงาดอีกครั้ง
“อื้อ..เจ็บ..ซี้สสส..อึก..อื้อออ..” เมื่อถูกปรนเปรอทั้งสองทางความเจ็บปวดผสมผสานกับความเสียวซ่าน นิ้วเรียวเริ่มเพิ่มจำนวนเป็นสองและสามตามลำดับจนคับแน่น ความเจ็บปวดเจือจางจนแทบจะไม่เหลือเมื่อความเสียวเข้ามาแทนที่ นิ้วทั้งสามขยับเร็วขึ้นจนช่องทางเริ่มขยายตัวและมีของเหลวช่วยหล่อลื่น ร่างบางน่าจะพร้อมแล้ว
“ขอพี่เข้าไปนะ” คำขอที่มาพร้อมกับความต้องการที่แทบจะทะลัก ยิ่งได้เชยชิมร่างหอมหวานที่แดงระเรื่อไปทั้งกาย ใบหน้าชื้นเหงื่อที่เปลี่ยนไปตามอารมณ์ดูยั่วยวน แรงตอดรัดในช่องทางร้อนกับสะโพกแน่นที่ส่ายบดเบียดรับขยับตามมือที่ขยับ ฮันกยองจึงไม่คิดจะรออีกต่อไป
“อื้ออออ~~~~~” เสียงครางด้วยความเจ็บปวดดังอยู่ในลำคอเพราะปากร้อนประกบสนิท แต่ปลายลิ้นที่ตวัดสร้างความเพลินให้อึนฮยอกไม่มากพอที่จะปกปิดความเจ็บราวกายแยกทางด้านหลังเมื่อนิ้วทั้งสามถ
“ฮ๊า~~~..อื้อ..ดะ..เดี๋ยว..” มือเรียวที่เกาะอยู่ที่ไหล่กว้างจิกเล็บอย่างแรงเมื่อรู้สึกถึงส่วนร้อนที่พยายามแทรกตัวเข้ามาตลอดเวลา ฮันกยองชะงักกึก สีหน้าร่างสูงเจ็บปวดเมื่อแรงตอดรัดกำลังทรมานส่วนที่บุกรุกแต่ก็ไม่กล้าขืนใจกระแทกให้กายเล็กบอบช้ำ อึนฮยอกกัดฟันเม้มปากแน่น มือเรียวลูบที่ไหล่หนาราวจะทำให้อารมณ์ร้อนเย็นลง มือเรียวข้างหนึ่งเลื่อนไปเกาะที่สะโพกหนาก่อนที่รั้งสะโพกเข้าหาตัวช้าๆ หน้าเรียวเบ้ด้วยความเจ็บปวด ฮันกยองที่เข้าใจคนรักดีนึกยินดีที่อีกฝ่ายมอบให้ตัวเองขนาดนี้ จึงปล่อยสะโพกให้มือเรียวควบคุม แม้จะไม่ทันใจเท่าไหร่นักแต่เสียงกัดฟันและเสียงครวญที่เล็ดรอดไรฟันออกมารู้ดีว่าร่างบางอดทนขนาดไหน
กว่าสองร่างจะประสานจนสุดทางก็เสียเหงื่อจากการอดทนไปไม่ใช่น้อย มือเรียวละจากสะโพกหนามาเกาะกุมอยู่ที่ต้นคอของคนที่คร่อมทับก่อนจะหลุบตาลงต่ำก่อนเสตาไปทางอื่นเมื่อเผลอเห็น
“ขอบคุณมาก..ดวงใจพี่” มาเฟียหนุ่มพรมจูบไปรอบใบหน้าชื้นเหงื่อขบเม้มใบหูบางก่อนจะลิ้มรสหวานที่ปากเจ่อแดงยิ่งได้ลิ้มลองยิ่งมึนเมา สะโพกหนาเริ่มขยับช้าๆ ร่างบางสะดุ้งผวากอดซบลงที่บ่ากว้าง เสียงหวานเริ่มดังก้องอีกครั้งยิ่งอยู่ชิดใบหูฮันกยองยิ่งคึก จังหวะที่เร็วขึ้นกระชากอารมณ์ร่างบางจนเริ่มต้านทานไม่ไหว ฟันคมฝังลงบนบ่าที่ซุกซบมาเฟียหนุ่มรับรู้ถึงความเจ็บแปลบแต่ไม่มีทีท่าจะหยุด มือหนาลูบปลอบร่างชื้นเหงื่อแต่สงครามกลางเตียงครั้งนี้ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีทางจะหยุดหย่อน เพราะความต้องการที่เพาะบ่มมาเป็นเวลานานได้แสดงผลของมัน
สงสารก็แต่ร่างบางไร้เดียงสาที่ถูกหลอกล่อด้วยรสหอมหวานของความอ่อนโยนและรสรักที่ต้องรับศึกหนักรอบแล้วรอบเล่
==============================================
นัสพยายามจะแต่งให้มันละมุน กลัวว่าจะหยาบไป แต่สุดท้ายอกมาเป็นแบบนี้ ใครอ่านแล้วถูกใจฝากกลับไปเม้นในเด็กดีhttp://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=757535&chapter=71ให้กันบ้างเน้อ ขอบคุณที่ติดตามจร้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น