======แก้ไขเพิ่มส่วนบน เพราะฟิคตอนนี้โดนแบน=======
คยูฮยอนมองคนที่สารภาพเสียงอ่อยแล้วอยากจะหัวเราะดังๆ ไม่รู้ที่ผ่านมาเมะตรงหน้าไปรุกคนอื่นยังไง ไหนจะวิธีจูบแบบแมวเลียปาก มือที่ลูบไล้อย่างตั้งใจเกินไป.. ถึงหมาน้อยจะตื่นเพราะฝ่ามือบีบคลึงแต่นั่นไม่นับ มันฟลุ๊คชัดๆ แล้วอย่างนี้คยูฮยอนจะยอมนอนนิ่งให้อีกฝ่ายกดหรอ.. ตอบได้เลยว่าไม่!!
“เอ๊.. แล้วจะทำยังไงหล่ะ ฉันพร้อมแล้วนะ” แกล้งบอกเสียงกระเส่า หน้าขาวยิ่งเบะเบ้เป็นเด็กๆ ไอ้เมะโคตรมั่นใจหายไปไหนแล้วไม่รู้
“โทษทีนะคยูกี้.. พี่ฮยอกมันตายด้านไปแล้ว” ตาเรียวหลุลมองเป้ากางเกงตัวเอง ไม่มีรอยโป่งผิดปกติอย่างที่ควรจะเป็น หมดกันความเป็นลูกผู้ชาย.. มันจบแล้ว~~
“เฮ้อ.. เอางี้มัน ฉันช่วยได้.. ถ้าฉันทำให้นายหายตายด้านได้ นายต้องยอมให้ฉันกด” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชัดเจน แต่คำว่า ‘ตายด้าน’ มันบังตา หัวเล็กพยักหงึกหงักยอมรับอย่างปลงตก
“เอาเลย.. ฉันมันตายด้าน ตายด้าน ตายด้าน~~~” ปากบางพึมพำซ้ำไปซ้ำมา คยูฮยอนมองแล้วไม่แน่ใจว่าควรจะหัวเราะหรือสงสารดี ก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องโคตรใหญ่ของผู้ชายเลย
“โอเค.. งั้นเริ่มกันเลย” มือหนาประคองร่างบางเอนลงกับพื้นเตียงง่ายดาย ฮยอกแจยังเพ้อเจ้อไปไกล คยูฮยอนกวาดตามองร่างที่นอนตาลอยแล้วอยากจะหมดอารมณ์ รอยช้ำที่มีเป็นย่อมๆ แม้จะดูไม่หนักหนาเท่าแวบแรกที่เห็นหน้าห้อง แต่ที่ตามมาที่ห้องนี้เพราะห่วงในสภาพฟกช้ำ แต่รุ่นพี่จอมเพี้ยนดันตีรวนพามาพิสูจน์ความตายด้ายไปอย่างยังไงไม่รู้ แต่ในเมื่อนี้เป็นโอกาสพิสูจน์.. ไม่ใช่พิสูจน์ความตายด้าน แต่พิสูจน์สถานะบนล่างให้ชัดเจน ถึงจะดูเป็นการรังแกคนเพี้ยนไปหน่อยก็เถอะ ขนาดตอนนี้ฮยอกแจยังเพ้อล่องลอย อยู่เลย..
มือหนาลูบแขนเล็กที่ผิวไม่ได้นิ่มมากมายแบบหญิงสาว แต่เป็นแบบมีมีกล้ามเนื้อเล็กๆ กระชับมือดึงดูด แต่มือหนาไม่ได้ใส่แรง เพราะหวั่นร่างเล็กจะเจ็บช้ำ ปากอุ่นร้อนไล่สัมผัสตามรอยช้ำแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนตัวเคลื่อนขึ้นคล่อมเหนือร่างเล็กที่ดวงตาล่องลอยเริ่มกับเข้าสู่สภาพปกติ
“อ๊ะ!! อืม~~” ปากอุ่นร้อนก้มลงประกบคลึงปากอิ่มอย่างอ่อนโยนไม่รุนแรงแอบห่วงรอยช้ำตรงมุมปากอยู่บ้าง ขบฟันลงบนริมฝีปากอิ่มเบาๆ ปากบางเผยอออกเล็กน้อยพอที่เรียวลิ้นร้อนจะถือโอกาสสอดเข้าไปกวาดหาความหวานอย่างนุ่มนวล ลิ้นร้อนโบกโบยหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่รนถอย แต่โพล่งปากแคบไม่มีที่ให้ถอยมากมาย สุดท้ายลิ้นร้อนก็เกาะเกี่ยวชักจูงให้ลิ้นเล็กมาพัวพันกันนัวเนีย
คยูฮยอกไล้มือสอดเข้าจากทางชายเสื้อกล้ามอย่างง่ายดาย ลูบไล้ตามหน้าท้องแบนราบเลื่อนสูงเจอจุดสะดุดมือ ไม่รอช้าออกแรงบีบคลึงเพิ่มความร้อนแรงขึ้นทีละน้อย ไม่ต่างจากลิ้นเล็กที่เริ่มกล้าโต้ตอบลิ้นร้อน สงครามเรียวลิ้นกำลังร้อนฉ่า... มือหนาเลื่อนลงต่ำอีกครั้ง ลูบไล้มายุกยิกอยู่ที่ขอบกางเกง มือหนาสอดเข้าไปช้าๆ ท้องแบนราบแขม่วเกร็งอัตโนมัติ คยูฮยอนชะงักเล็กน้อยเมื่อสัมผัสเนื้อร้อนโดยไม่มีเนื้อผ้าขวางกั้น ช่วงล่างท่าจะมีกางเกงขาสั้นตัวเดียวปราศจากชั้นในสินะ..
“ฮ๊า~~~~~” ปากร้อนผละจากออกช้าๆ สายน้ำเชื่อมใสโยงติดราวไม่อยากจาก คนตายด้านนอนหอบหายใจแรงหน้าขาวแดงกล่ำ ตาเรียวสับสนก่อนจะเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนก เมื่อสัมผัสร้อนโลมเลียอยู่ที่ซอกคอขาวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ ผสมกลิ่นหอมเฉพาะตัว ไรหนวดอ่อนๆลากครูดผิวอ่อนจนเป็นรอยแดงจางๆ คยูฮยอนเลยจัดการปิดล่องลอยด้วยรอยสีกุหลาบที่เห็นได้ชัดกว่า..
“เริ่มร้อน.. รู้สึกอะไรขึ้นมาหรือยัง” พูดงึมงำกับแผ่นอกบาง สายเสื้อกล้ามถูกปลดลงจากไหล่แคบ ลิ้นร้อนกวาดไปทั่วแผ่นอกอย่างย่ามใจ..
“ไม่..ไม่รู้..แต่..ร้อน” คำตอบกระทั้นกระแท่นตามจังหวะการหายใจถูกใจคยูฮยอนมาก ลิ้นร้อนให้รางวัลโดยการตวัดเม็ดทับทิมแรงๆ อกบางผวาแอ่นลอย เสียงครางเครือในลำคอกระเส่าเซ็กซี่ เนื้อตัวฮยอกแจแดงกล่ำ แต่คยูฮยอนสนใจเม็ดทับทิมที่แข็งขืนล่อสายตาและปลายลิ้น
====================================
“อ่ะ.. เดี๋ยว..อื้อ..~~” ครางประท้วงเมื่อความรู้สึกแปลกๆเข้าโจมตี ไรหนวดที่ขีดข่วนรอบฐานทับทิมกับปลายลิ้นร้อนทำให้ฮยอกแจเสียการควบคุม ร่างเล็กแอ่นเกร็ง ส่งทับทิมเม็ดน้อยให้รับแรงจากปลายลิ้นมากขึ้น หน้าหวานแหงนเงย ส่งเสียงครางเครือไม่ขาด
“ฮึก.. หื้ม..อ๊า~~” มือร้อนลูบคลึงไก่น้อยที่เริ่มปีกกล้าขาแข็งตั้งแต่ยังไม่ได้สัมผัส ลิ้นร้อนยังโลมเลียหน้าท้องที่แขม่วเกร็งรับสัมผัส มือก็ขยับเป็นจังหวะ คนเคยตายด้านจึงอยู่ไม่สุข เอวเล็กส่ายดิ้นอย่างไม่เดียงสา เสื้อกล้ามหลุดออกจากแขน แต่เนื้อผ้ายังค้างอยู่เหนือเอวบาง สีส้มสดขับสีผิวให้กระจ่างขึ้นไปอีก
ร่างสูงสะบัดเสื้อที่สวมอยู่ออกอย่างไม่ใยดี รวมทั้งกางเกงยีนส์ตัวเก่ง เหลือแต่บอกเซอร์เนื้อบาง อวดแผ่นอกแน่นน่าสัมผัสกับท่อนขาแกร่ง ฮยอกแจที่นอนมองพงาบๆอยู่บนเตียงยิ่งหน้าแดงตัวแดงเป็นกุ้งลวก ตำแหน่งเมะสั่นคลอนอย่างแรง
“เอ่อ.. พิสูจน์พอแล้วมั้ง” บอกอ๋อมแอ้มไม่กล้าสบตาคมที่มองคล้ายจะกลืนกิน ไม่ได้จัดระเบียบร่างกายตัวเอง เพราะเรี่ยวแรงหายไปหมด ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำลายคำว่าตายด้านได้ชัดเจนขนาดนี้
“อืม.. ต่อไปก็ทำตามข้อตกลง.. จะกดแล้วนะครับ” สองแขนกางคร่อมร่างบาง กระซิบชิดใบหูบางลมหายใจร้อนทำให้ฮยอกแจขนลุกซู่ ก่อนจะหดคอหลีกหนีปลายลิ้นที่ตวัดเลาะไล้ใบหูเล็ก ฟันคมขบเบาๆพอสยิว
“ห๊ะ.. ยัง........เดี๋ยว..อ๋า~” คล้ายจะห้ามแต่ไม่ทันเมื่อมือหนารูดกางเกงขาสั้นลงไปสุดปลายเท้า อวดร่างแดงระเรื่อมีเสื้อสีส้มค้างคาอยู่ที่รอบเอว มองยังไงก็เซ็กซี่ที่สุด ก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อปากร้อนครอบครองไก่น้อยเข้าไปทั้งตัว มือเล็กผวาไขว้คว้าขยุ้มเส้นผมนุ่มของคนที่วุ่นวายอยู่กับไก่น้อยระบายอารมณ์หวาม เอวบางส่ายรับเข้าจังหวะการขยับปากของคยูฮยอนตามสัณชาตญาณ ตาเรียวหลับปรี่ ปากบางเม้มแน่น อารมณ์ฮยอกแจพุ่งขึ้นสูง ปากร้อนรัวเร็วดูดปลายร้อนแรง ร่างเล็กกระตุกแรง ไก่น้อยพ่นน้ำเข้าปากอุ่นเต็มสตรีม คยูฮยอนกลืนน้ำขุ่นข้นลงคออย่างไม่รังเกียจ ทั้งยังใจดีแบ่งปันให้เจ้าของลิ้มลองจนเผลอสำลักหน้าแดงกล่ำ ไก่น้อยนอนคอตกไม่ต่างกับเจ้าของที่นอนแผ่หมดสภาพ อกบางที่มีรอยแดงจากรอยหนวดและรอยจูบขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเร็วเล็กน้อย คยูฮยอนมองภาพตรงหน้าอย่างชอบใจ และดูเหมือนหมาน้อยอยากจะออกมาเห็นด้วย เรียกร้องด้วยการแข็งขืนดันตัวเด่นผ่านบ็อกเซอร์เนื้อบางไม่สามารถปกปิดอะไรได้ ตอนนี้เศษผ้าเนื้อบางก็ไม่ต่างกับสิ่งเกะกะ มือหนารูดทั้งบ็อกเซอร์และกางเกงตัวเล็กสุดออกจากตัวโดยที่ฮยอกแจไม่ได้สนใจอะไรนอกจากการโกยอากาศเข้าตัว
“เฮ้ย!! อะ..อารายอีก..” ถามเสียงสั่นเมื่อมือร้อนกอบกุมรูดไปตามตัวไก่น้อย จนน้ำขุ่นคาวเลอะมือใหญ่ ไก่น้อยที่หลับสงบก็เริ่มจะสู้มืออีกครั้ง แต่มือร้อนลาจากเลื่อนลงต่ำ ไล้ตามรอยจีบที่ขมิบรับอัตโนมัติ
“ยะ..อย่า...อื้อ~ หยุด” ร้องประท้วงเมื่อนิ้วเรียวยาวเลอะเทอะเคล้นคลึงรอบรอยจีบจนปากทางเลอะตามไปด้วย
“อือ.. ไม่หยุดหรอก..” พูดคล้ายละเมอ ตาคมมองรอยจีบสีหวานที่ขยับตามสัมผัสของนิ้ว หมาน้อยอยากอาละวาดเต็มที่ คยูฮยอนกัดฟันกรอด ค่อยๆส่งนิ้วแรกไปเปิดทาง
“ม้าย~ อ๊า..ตึง..จะ...เจ็บ~..” ช่องแคบต่อต้านนิ้วเรียวรุนแรง ขมิบคล้ายประท้วง คยูฮยอนหยุดขยับนิ้วตัวเองไม่อยากให้ร่างที่มีรอยช้ำต้องเจ็บมากกว่าเดิม แต่ให้หยุดตอนนี้ก็คงไม่ได้.. ร่างสูงโน้มตัวประกบปากดึงดันฟาดฟันกับเรียวลิ้นเล็กดุเดือด คล้ายฮยอกแจกำลังมัวเมากับสัมผัสที่ปลายลิ้น คยูฮยอนฉวยโอกาสสอดแทรกนิ้วที่สองตามเข้าไป และนิ้วที่สามก็ไม่รอช้า ยิ่งแรงตอดรัดมีมากขึ้นเท่าไหร่ความใจเย็นของคยูฮยอนก็น้อยลงเท่านั้น
“ตำแหน่งเมะผมขอนะ” ผละปากออกกระซิบเสียงพร่าแล้วกดจูบแรงๆบนปากบวมเจ่อ
“ไม่..โอ้วววววววว~ อ๊ากกกกกกก~~~~~” เสียงร้องดังลั่นเมื่อมือหนากระชากนิ้วทั้งสามออกโดยเร็ว สะโพกบางผวาตามก่อนจะถูกเติมเต็มด้วยหมาน้อยตัวเขื่อง แค่หมาน้อยโผล่หน้าเข้าไปปากทางก็ทำท่าจะปิดคาค้าง มือร้อนช่วยปลุกไก่น้อยที่หดตัวด้วยความตกใจอีกครั้ง แม้หมาน้อยกำลังโดนทรมานอย่างหนัก ลิ้นร้อนไปตวัดเม็ดทับทิมแรงๆเพื่อหาทางช่วยให้หมาน้อยเคลื่อนตัวได้ ไม่ช้าปากทางเริ่มเปิดรับอีกครั้ง หมาน้อยเคลื่อนตัวช้าๆจนสุดท้ายก็เข้าไปได้จนสุดทาง ฮยอกแจไม่ได้โวยวาย ได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ คยูฮยอนขยับกดจมูกบนขมับชื้นเหงื่อแรงๆ แต่ฮยอกแจผวาสุดตัวเมื่อการกระทำนั้นทำให้หมาน้อยที่กำลังปรับตัวขยับ สองแขนเรียวรัดอยู่รอบคอแกร่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เอวหนาขยับช้าๆ แล้วเพิ่มอัตราเร็วขึ้นที่ละน้อย ไม่นานนักก็ได้รับความร่วมมือโดยที่เอวบางตอบรับพ้อมเสียงครวญกระเซ่า เม็ดเหงื่อเกาะหลังหนาจนเป็นเงา เครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยคลายความร้อนระอุบนเตียงได้ แม้คยูฮยอนพยายามนุ่มนวล กังวลร่างบางจะบอบช้ำ แต่เมื่อหมาน้อยเดินเต็มกำลัง ร่างเล็กก็สั่นคลอนตามแรงจนตัวโยน
“อ๊ะ..อ๊า.......อื้อ..................................อ๋า~~~~~~~~” เสียงแหบแห้งกรีดร้องไก่น้อยพ่นน้ำรอบสองของวันเลอะเต็มหน้าท้องขาว เลยมาถึงอกแน่น แต่หมาน้อยยังไม่ถึงจุดหมาย คยูฮยอนยังส่งหมาน้อยเข้าออกเน้นๆ
“อื้ม..โอววววววว~~~~” หน้าหล่อแหงนเชิด หมาน้อยพ่นน้อยกระตุกตัวอยู่ในปากทางตอดรัด ฮยอกแจเผลอสะดุ้งตามแรงพ่น ก่อนจะนอนหอบทั้งคู่ ร่างสูงทรุดตัวทับฮยอกแจอย่างหมิ่นเหม่
“เอ่อ..ออก...เอา..ออก...” เสียงแหบแผ่วบอกสั่นๆ เมื่อหมาน้อยยังนอนหมอบอยู่ภายใน ไม่ยอมออก คยูฮยอนก็รู้ความหมายที่ฮยอกแจสื่อสารดี ร่างสูงขยับตัวแล้วช้อนร่างบางขึ้นกอด ขาเล็กตวัดโอบรอบเอวแกร่งอย่างตกใจ และความสยิว
“ไปเอาออกในห้องน้ำดีกว่าเนอะ” ว่าแล้วก็เดินกระแทกส้นเข้าห้องน้ำไปท่ามกลางเสียงร้องห้ามและครางครวญยามที่หมาน้อยเคลื่อนตัวตามจังหวะการเดิ
“ม้ายยยยยย~~~ อื้อ~~~~~ อ๊ะๆ..อ๊า~~~~~~~~~~~”
=========================================================
เรื่องในห้องน้ำ คยูฮยอนปิดประตู เลยมองไม่เห็นเล่าไม่ได้ ฮ่าๆๆ จินตนาการต่อตามสบาย ^ ^ แบบว่าไม่ค่อยคุ้นเคยกับฉากแบบนี้ ผิดพลาดขออภัย อย่าลืมกลับไปเม้นให้กำลังใจกันที่... http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=760524&chapter=35
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น