#ต่อจากในเด็กดี...
ปากนิ่มซุกไซร้ลงบนแผ่นอกแข็ง หยุดหยอกล้อกับยอดอกที่ชูชันตามแรงอารมณ์จนคนถูกกระทำกัดฟันกรอดกับปลายลิ้นไร้เดียงสา กดจูบไล้ตามกล้ามหน้าท้องที่ขยับเกร็งรับสัมผัสจนขึ้นลูกสวยชัดเจน จนอดที่ฝากรอยฟันลงบนผิวกายด้วยความหมั่นเขี้ยวไม่ได้
“เก่งมากฮยอก..” เสียงแหบพร่าครางบอกสร้างความมั่นใจให้มือใหม่หัดปล้ำได้มากโข ปลายลิ้นนุ่มเลื่อนกลับไปเล่นกับยอดอกที่แข็งเป็นไตอีกครั้ง ปล่อยให้สองมือเรียวยุ่มย่ามกับเข็มขัดเส้นสวย จนคลายมันออกได้สำเร็จ รวมทั้งตะขอกางเกงที่แม้จะใช้เวลาไปมากเล็กน้อยด้วยความที่มือเรียวสั่นเทาเกินควบคุม พอๆกับความตื่นเต้นของมาเฟียนุ่มที่ลุ้นทุกการกระทำ นึกอยากขยับเพียงให้เห็นใบหน้าของคนรักชัดๆแต่เกรงจะสร้างความเขินอายให้คนเก่งเสียก่อนจึงได้แต่รับสัมผัสจากร
“ถอดเสื้อฮยอกออกได้ไหม” เสียงแหบกระเส่ากับสายตาเชื่อมทำให้เลือดวิ่งพล่านไปทั้งกายจนแดงระเรื่อไปทั้งตัว ผิวใสแดงราวสตอร์วเบอรี่ลูกสวยให้ลิ้มชิมรส มาเฟียหนุ่มผู้หิวกระหายที่มองตาปรอยอยากจะเป็นผู้นำแต่ไม่อยากขัดความตั้งใจของอึนฮยอกทั้งยังอยากรู้ว่าลูกแม
“เรื่องมาก” บ่นงุบงิบแต่มือเรียวที่แสนสั่นก็ปลดเปลืองเสื้อตัวสวยออกจากกายอวดแผ่นอกขาวอมชมพูและอัญมณีเม็ดเล็กที่น่าขบเ
“อูยยย” เสียงครางทุ้มเมื่อถูกเอาคืนด้วยการคลึงน้องชายที่แข็งขืนด้วยมือนุ่ม แต่อึนฮยอกไม่สนใจก้มลงทักทายมังกรน้อยที่ผงาดกายดันผ่านเนื้อผ้า กางเกงขายาวถูกปลดลงคาค้างอยู่ที่ข้อเท้าด้วยความร่วมมืออย่างดีจากคนที่นอนแผ่กายบนเตียง กางเกงตัวเล็กไม่สามารถปิดบังความใหญ่โตของมังกรที่กำลังอยากเจอโลกกว้างจนอึนฮยอกถึงกับนิ่งงัน ก่อนรวบรวมแรงใจส่งมือสั่นๆเข้าไปลูบไล้ราวปลอบมังกรน้อยที่กำลังโมโห แต่ยิ่งลูบมังกรน้อยยิ่งเริ่มกายร่างเป็นมังกรร้าย จนคนคิดจะปราบเปลี่ยนวิธีเป็นก้มลงขบเม้มผ่านเนื้อผ้าเบาๆ
“โอ้วววว” คนที่สกัดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ตัวเองคุมคลั่งกับการยั่วยวนของคนรักถึงกับร้องอุทานยาวเมื่อสัมผัสได้ถึงความนิ่มห
“สู้หรอ..จะได้เห็นดีกัน” ปากอิ่มเจ่อเอ่ยขู่แหบแผ่วพร้อมมือเรียวรูดรั้งอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกโดยมีกายใหญ่พลิกอำนวยความสะดวก แล้วปากอิ่มก็ลงโทษมังกรร้ายด้วยการกลืนกิน โดยที่เจ้าของมังกรก็ไม่ยอมแพ้เริ่มขยับสะโพกส่งมังกรร้ายเข้าลึกในโพร่งปากนุ่ม ยิ่งได้รับสัมผัสนิ่มชื้นมังกรตัวดีดูจะผงาดและได้ใจ
“พอ..พอก่อน.. ออกก่อน..อื้มมม ฮะ..ฮยอก..อ๊าส์~~~” มือหนาพยายามดันหัวเล็กออกจากมังกรที่พิโรธถึงขีดสุด แต่แล้วเมื่ออึนฮยอกดื้อดึงมือหนาก็เปลี่ยนเป็นเกาะกุมเข้าจังหวะกับการขยับสะโพกของตัวเองแล้วมังกรตัวดีก็พ่น
“อ่อก..แค่ก..แค่กๆ” เพราะไร้ประสบการณ์เมื่อถูกมังกรพ่นน้ำใส่อึนฮยอกก็ถึงกับสำลัก ละปากล่าถอยแต่มังกรที่ยังไม่สงบยังทำให้ใบหน้าเนียนเลอะเทอะ
“ฮยอก..พี่ขอโทษ” มาเฟียหนุ่มที่เงยหน้าขึ้นมองผลงานลูกชายตัวเองเห็นอาการไอหน้าแดงกับดวงหน้าที่เลอะด้วยหยาดน้ำเอ่ยเสียงพร่า ก่อนขยับกายรั้งร่างโปร่งบางเข้าใกล้แล้วกดจูบปลอบขวัญ แล้วช่วยเช็ดคราบเลอะด้วยปลายลิ้นร้อน แล้วดูท่าอารมณ์ของมาฟียหนุ่มจะเตลิดจนอึนฮยอกที่เผลอลุ่มหลงไปกับสัมผัสจนเกือบลืมความตั้งใจแรก
“หยุดเลยนะ” ร่างโปร่งผลักคนตัวโตอีกครั้ง แถมเพิ่งจะรู้ตัวว่ามือร้อนลูบเล่นไปตามผิวกายจนเกือบเคล้นคลึงอกบางถ้ารู้ตัวช้ากว่านี้คงถูกมาเฟียหนุ่มยึดตำ
“ใจร้าย” คนไม่รู้จักอิ่มมองตามร่างโปร่งที่พลิกกายลงจากตัว มือหนาทำท่าจะคว้ากลับแต่ตาวาวๆที่ตวัดมองทำให้ยอมหยุด..อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ท่องไว้..ฮันกยองได้แต่เตือนตัวเองถึงมันจะยากเย็นยิ่งเห็นมือเรียวเริ่มปลดตะขอกางเกงตัวเล็ก มือเรียวรั้งกางเกงทั้งสองชั้นออกพร้อมๆกัน ความเนียนขาวไปทั้งเนื้อทั้งตัวทำให้มาเฟียหนุ่มหายใจสะดุด ยิ่งยามกายเล็กพลิกตัวให้กางเกงหลุดพ้นสะโพกจoเห็นแก้มก้นขาวคนมองถึงกลับกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก กว่ากางเกงจะพ้นปลายเท้าขาว มาเฟียหนุ่มต้องนับหนึ่งถึงพันผิดๆถูกๆให้ตัวเองมีสติไม่พุ่งเข้าหาร่างสวยงามยั่วยวน
ร่างสูงขยับนั่งพิงหัวเตียงรอคนตัวเล็กมาปรนเปรอทั้งๆที่ภายในร้อนราวลาวา ดวงตาคมมองมือเล็กที่ลูบไร้น้องน้อยราวยั่วยวนทดสอบความอดทนของคนอารมณ์ร้อนทั้งๆที่ตัวอึนฮยอกเองเขินอายจะผิว
“ถ้าไม่พอใจก็เงียบไว้นะ” ร่างโปร่งขาวโพลนขยับขึ้นคร่อมกายแกร่งช้าๆอย่างตั้งใจ สะโพกเนียนแนบชิดของแข็งร้อนก่อนจะกดกายรับของแข็งเข้าไปภายในกายอย่างไม่ประสานัก
“อืมมม” มาเฟียหนุ่มครางในลำคอเมื่อรู้สึกได้ถึงความตอดรัดภายใน มือหนาที่เกาะกุมที่สะโพกอิ่มพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่กระชากให้แนบชิดกว่าเดิม แต่เมื่อเห็นใบหน้านิ่วด้วยความเจ็บแปลบกับเรียวปากที่ขบเม้มทำให้อดที่จะรอดูลีลาอันยั่วยวน
“อ๊ะ..อืออ” เสียงครางเครือมีมาให้ได้ยินเมื่อจุดสำคัญถูกสิ่งบุกรุกแตะต้อง กายบางผวาจะขยับห่างแต่มือหนาไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เพราะอารมณ์ตอนนี้มันเกินกว่าจะระงับเสียแล้ว
“ใจเย็นคนเก่ง อย่าเกร็ง” เสียงแหบพร่ากล่าวปลอบแต่มือหนากำลังยกสะโพกอิ่มขยับเบาๆจนช่องทางร้อนเริ่มปรับตัวได้ พร้อมๆกับที่อึนฮยอกปรับตัวได้ และเริ่มเป็นฝ่ายควบคุมการเคลื่อนไหวทั้งหมดด้วยตัวเอง
“อ๊ะ..อาส์..แฮ่กกกๆ..” เสียงครางทุ้มเจือกับเสียงแหบหวาน ปะปนกับเสียงหอบหายใจดังสะท้านอยู่ในหูจนแยกไม่ออกว่าเสียงไหนเป็นของใคร แต่เสียงกระซิบผลัดกันเอ่ยคำรักกลับชัดเจนราวสลักลงกลางใจ
================================================
ตามไปอ่านบทสรุปตอนจบได้ที่เด็กดีนะ นัสตัดแต่เอ็นซีมาเก็บเฉยๆ ตามไปอ่านต่อที่ http://my.dek-d.com/moonus/writer/viewlongc.php?id=757535&chapter=78
