วันจันทร์ที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

[WonHaeHyuk] ไก่อบสตอเบอรี่ 2/2

คำเตือน :: ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน อาจมีความรุนแรง คนมีปัญหาด้านหัวใจไม่ควรเสี่ยง ที่สำคัญ!!  ตอนนี้มีเนื้อหาที่อาจจะขัดกับความชอบของใครหลายๆคน ถ้าอ่านแล้วรับไม่ได้กรุณาออกไปเงียบๆนะคะ

“อือ..อื้อ..” เสียงครางประท้วงทำให้ทงเฮผละปากออก เปลี่ยนเป็นค่อยๆเอนร่างบางลงกับเตียงอย่างอ่อนโยน ซีวอนเป็นฝ่ายโน้มตัวลงจุมพิตปากแดงเจ่อ ทงเฮเลื่อนลงมาสัมผัสยอดอกสีสวยด้วยปลายลิ้นร้อน อกบางสะท้านแขนเล็กโอบรอบคอซีวอนแน่น ปลายลิ้นสอดรัดติดพันเริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ มือซีวอนไม่อยู่เฉย เลื่อนไปบีบขย้ำไก่น้อยที่นอนหลับสนิทอยู่ใต้เนื้อผ้า 

แรงจากมือหนาปลุกให้ไก่น้อยเริ่มตื่นมาแข็งขืนสู้มือ มือร้อนล้วงผ่านขอบกางเกงเข้าไปคลึงคลำไก่น้อยที่ผวารับมือร้อน ปากร้อนของทงเฮเลื่อนฝากรอยบนผิวขาวกระจ่างประปราย มือร้อนยังบีบคลึงยอดอกอย่างมันส์มือ ซีวอนละปากร้อนลงซุกไซร้ซอกคอขาว หยอกล้อใบหูบางด้วยปลายลิ้น มือร้อนขยับรัวเร็วจนไก่น้อยคึกเต็มที่ ทงเฮเหลือบตามองแล้วเลื่อนปากลงต่ำ แตะปลายลิ้นที่หยดน้ำที่ปริ่มออกมา ซีวอนชะงักมือแล้วจัดการกับเสื้อผ้าตัวเอง จนเปลือยเปล่าแล้วช้อนร่างเล็กขึ้นมานั่งซ้อนบนตักกว้าง ก้นกลมมนสัมผัสกับม้าน้อยที่ดูท่าจะผยศไม่เบา ทงเฮที่ยังไม่ละปากจากไก่น้อย เริ่มรู้ทันเพื่อนตัวเอง ปากร้อนครอบทับแก่นกายร้อนจนสุดโคน แล้วพยักหัวขึ้นลงแรงขึ้นเรื่อยๆ อกบางและต้นคอขาวกำลังถูกซีวอนรุกรานอย่างหนัก

“อ๊ะ..อื้อ.. ร้อน..ซี้ดส์..”  ร่างบางที่แดงกล่ำไปทั้งตัวเริ่มไม่อยู่นิ่ง ร้องครวญครางเอวเล็กส่ายไปมาบดคลึงบนของร้อน ซีวอนเลื่อนมือมาบีบเนื้อแน่นนิ้วร้อนเลื่อนสะกิดช่องทางร้อนที่ขมิบรับ

“อ่ะ.. ไม่ๆ..ไป..นะ..อ๊าส์..” เอวเล็กลอยดันไก่น้อยเข้าไปในปากร้อนจนสุด ร่างบางกระตุกน้อยๆ พ่นน้ำหวานเข้าปากร้อนทงเฮกลืนกินไปบางส่วนแล้วละออกไปจัดการปลดเสื้อผ้าตัวเอง ซีวอนเลื่อนมือไปลูบไล้ช่วยคนที่ยังกระตุกจนไก่น้อยสงบลง มือร้อนปาดน้ำขาวขุ่นที่หน้าท้องคนที่หายใจหอบจนมือหนาชุ่มไปด้วยเมือกขาว แล้วแบ่งปันให้ช่องทางร้อนเปรื้อนตามไปด้วย นิ้วแรกถูกส่งเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัด ตามด้วยนิ้วที่สองและสาม

“อื้อ..อือ..” เสียงครางเพราะความอึดอัดไม่เป็นคำ เมื่อปากเล็กถูกปิดด้วยนีโม่ตัวร้อนที่ทงเฮป้อนให้ถึงปาก หัวเล็กรู้หน้าที่ขยับปลายลิ้นโลมเลีย ไปพร้อมๆกับส่ายสะโพกตามก่อนเคลื่อนไหวของนิ้วร้อนในช่องทางร้อน ก่อนที่นิ้วทั้งหมดจะถูกดึงออกแล้วแทนที่ด้วยม้าน้อยที่คึกเต็มที่ หน้าหล่อแหงนเงยอย่างกลั้นอารมณ์ไม่ให้กระแทกเข้าไปสุดตัว 

มือใหญ่ประคองบีบคลึงแก้มก้นเนียนเอาไว้แต่เหมือนฮยอกแจจะไม่ทันใจ ความเสียวซ่านที่ได้รับมันไม่เพียงพอฝืนกดสะโพกมนลงจนสุด ปากเล็กเผลอดูดนีโม่น้อยเต็มแรงจนทงเฮต้องแอ่นตัวเกร๊งอย่างเสียวสุดขีด มือร้อนของทงเฮจับหัวเล็กมั่นแล้วขยับสะโพกสาวยาวๆแล้วดันนีโม่น้อยเข้าออกรัวเร็ว ช่องทางด้านล่างของฮยอกแจก็มีม้าน้อยที่พยศเต็มที่สะโพกเล็กขยับขึ้นลงส่ายร่อนตามอารมณ์พิศวาส และความสุขที่ได้รับ สะโพกหนาของซีวอนเด้งรับสะโพกเล็กจนช่องทางร้อนรับม้าน้อยเข้าไปจนสุด มือร้อนช่วยสัมผัสไก่น้อยที่แข้งขืนมีน้ำปริ่มทั้งๆที่เพิ่งจะพ่นน้ำไป

“ฮะ..ย๊อก..เก่ง..อื้อ.. อีกนิด.. ไม่ไหวแล้ววว” เอวหนาแอ่นโค้งปล่อยน้ำเข้าปากเล็กจนล้นลงตาลำคอขาว

“อื้อ..อื้ม.. โอ้ววว” ทันทีที่ปากเล็กว่าง เสียงครางหวานก็มีออกมาไม่ขาด ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ร้อนของสองหนุ่ม อีกทั้งแรงตอดรัดในช่องทางร้อนทำให้ซีวอนถึงกับทนไม่ไหว

“รัด..อื้มมม..” “อ๊าส์..อู้วววว” น้ำร้อนพ่นอย่างแรงจนร่างบางผวากอดทงเฮแน่น ทงเฮจุมพิตปากแดงเจ่อปลอบประโลม ซีวอนค่อยๆยกร่างเล็กออกจากม้าน้อยของตัวเอง เบาๆเพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองรออยู่

“ไหวมั้ยฮยอก.. ขอด๊องบ้างได้มั้ย” ทงเฮถามชิดใบหูบาง กดจมูกเข้ากลับขมับเล็กเต็มรัก ฮยอกแจที่ถูกประคองลงนอนกับเตียงหอบตัวโยน แต่พอเห็นหน้าตาอ้อนวอนของทงเฮก็ใจอ่อนคลี่ยิ้มหวานให้ถึงจะเหนื่อยกับศึกเมื่อครู่ไม่น้อย

“น่ารักที่สุดเลย” ทงเฮกดจูบปากแดงหนึ่งทีแล้วอุ้มร่างเล็กให้คร่อมทับร่างซีวอนที่นอนหงายอยู่ จัดท่าทางให้สลับหัวหางเรียบร้อย ซีวอนมองไก่น้อยที่ถูกนำมาเสิร์ฟตรงปากอย่างพอใจ ฮยอกแจหน้าแดงกล่ำเขินอายกับท่าทางที่ถูกจัดให้มองม้าน้อยที่ยังสงบหลังจากสิ้นฤทธิ์อย่างเอ็นดู แต่แล้วร่างบางก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อช่องทางที่ถูกเปิดไปครั้งหนึ่งกำลังมีสิ่งแปลกปลอมแทรกเข้ามา สัมผัสระคายเคืองทำให้สะพกโยกส่าย ซีวอนไม่ปล่อยให้ไก่น้อยลอยนวล ดึงดูดไก่น้อยเข้าปากจนหมด

“ทะ..ทงเฮ..อะไร..ใส่อะไร.. ซี้ดส์..ออก..เอาออก.. อ๊า..ซีวอน..อื้ม..” ร้องไม่เป็นศัพท์เมื่อถูกรุกรานทั้งสองด้านพร้อมๆกัน ส่วนล่างถูกปากร้อนรุกราน แต่ช่องทางด้านหลังฮยอกแจไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“ของโปรดฮยอกเลยนร้า.. เอาอีกลูกแล้วกันเนอะ” ไม่รอช้าก็ส่งสตอเบอรรี่ผลโตเข้าเข้าไปอีกสะโพกบางสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน ทงเฮมองช่องทางสีสวยที่มีผลไม้สีแดงสดค่อยๆถูกดูดเข้าไป มือร้อนปลุกนีโม่น้อยสองสามทีก็พร้อมใช้งาน

“หยุดก่อนซีวอน” ทงเฮร้องบอกเพื่อนแล้วยกตัวร่างบางเปลี่ยนท่าใหม่ ให้ร่างบางแนบแผ่นหลังสนิทกับอกหนาของตัวเอง ซีวอนรู้งานลุกขึ้นยืนบนเตียงนุ่มประคองร่างบางจากด้านหน้า จับขาเรียวรัดเอวตัวเอง ปากร้อนจุมพิตเก็บเสียงครางหวานที่ดังทุกครั้งที่ขยับตัว เพราะผลไม้ในช่องทางร้อนเคลื่อนไหวเสียดสีตลอดเวลา ร่างบางลอยขึ้นเป็นลูกลิงเกาะร่างซีวอนที่ขยับไปยืนพิงผนัง ทงเฮยื่นมือคลำช่องทางที่ขมิบรุนแรงก่อนจะสอดนี่โม่น้อยเข้าไป ยิ่งดันให้ผลไม้ทั้งสองลูกเข้าไปโดนจะไวต่อความรู้สึกของร่างบางเต็มๆ

“อื้อ..อู้วว” เสียงครางในลำคอเพราะปากยังประกบติดกับปากหยัก จุมพิตยังร้อนรุนแรง ทงเฮขยับเอวเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนผลไม้ภายในเละเทะ นีโม่น้อยถูกย้อมเป็นสีแดงทั้งตัว

“ฮยอก.. สะ..หนุกมั้ย” ทงเฮถามแล้วเลียหูขาว สอดปลายลิ้นเข้าไปในรูเล็ก

“ฮยอก..เค้าขอด้วยได้มั้ย..ม้าน้อยมันตื่นแล้วอ่า” ซีวอนร้องบอกเสียงพร่า ฮยอกแจเบิกตาปรือๆกว้าง หัวเล็กส่ายไปมากับไหล่หนา ทงเฮยังขยับสะโพกไม่หยุด

“นะๆ ขอเถอะนะ” กระซิบเสียงแหบพร่า ลมร้อนทำให้ฮยอกแจลังเล แต่ซีวอนไม่รอช้าช้อนสะโพกกลมสูงขึ้นเล็กน้อย ทงเฮชะงักรอ ม้าน้อยค่อยๆเบียดตัวเข้าไปช้าๆ

“แน่น..ไม่ไหว..ซีวอน..อื้อ..” ปากร้อนปิดเสียงท้วงอย่างเอาแต่ใจแต่ตอนนี้จะให้ถอยก็คงไม่ไหว

“แน่นจริงๆหว่ะ” ทงเฮที่ยืนเกร็งให้เพื่อนเข้ามาเบียดตัวเองกัดฟันแน่น น้ำสตอเบอรี่ช่วยให้ม้าน้อยเดินทางได้ง่ายขึ้น แรงเสียดสีและรสจูบร้อนแรงทำให้สติอยอกแจกระเจิงไป ซีวอนแล้วปล่อยให้สะโพกเล็กทิ้งน้ำหนักลงมา แต่ก็ยังกอดร่างบางแน่น กลัวแขนขาเล็กจะหมดแรงล่วงหล่นไป

“อื้ม..แน่น.” เมื่อซีวอนเข้าไปได้จนสุดกิจกรรมเร่าร้อนก็ปะทุขึ้น ม้าและปลาขยับประสานกัน ได้จังหวะสะดพกเล็กส่ายร่อนอย่างเผลอตัว

“อื้อ..อ๊าส์..” บทรักร้อนแรงดำเนินต่อไปจนไก่น้อยที่ไม่มีใครแตะต้องพ่นน้ำเลอะกล้ามท้องแกร่ง ช่องทางที่ตอดรัดรุนแรงทำให้สองหนุ่มก็ทนไม่ไหว ปลดปล่อยเต็มช่องทางร้อน

“สุดยอดเลย.. เก่งมาก” ซีวอนกดจูบขมับชื้นเหงื่อ ขณะค่อยๆพาม้าและนีโม่ออกจากถ้ำ แขนแรงกอดรอบคอแกร่งแน่น

“อื้อ..” ฮยอกแจครางเครือเมื่อทงเฮสอดนิ้วเข้าไปเอาเนื้อผลไม้เละๆออกมา พร้อมกับหยิบทิชชู่มาซับน้ำที่แดงที่ไหลย้อนออกมา ซีวอนปดขาเล็กออกจากเอวตัวเอง แล้วตวัดร่างเล็กเข้ามาไว้ในออกแขนอย่างไม่มีท่าว่าจะหมดแรง

“ไปอาบน้ำกันดีกว่า.. เลอะไปหมดเลย” พูดจบก็อุ้มร่างเล็กลงจากเตียงทงเฮขยับไปเปิดประตูให้ แล้วพากันหายเข้าห้องน้ำไป..

“ไม่อาวววว.. อื้อ.. หยุดดดดดดดดดดดด”

====================================================
กลับไปเม้นให้บ้างเน้อที่.. http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=741689&chapter=30

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น